Deel 3: Costa Rica - Corcovado

<Deel 1 >
Florida (Disney)

Met het vliegtuig naar Drake Bay.

.

We laten een hele koffer met overbodige spullen achter als we om 9:00 naar het lokale vliegveld Sansa vetrekken. Ook nu mag er maar 11 kg pp mee in het krappe vliegtuig en we zijn zelf helemaal verbaasd als dit ook nog lukt. In het vliegtuigje worden we helemaal vastgeketend in de veiligheidsriemen voor de vlucht naar Drake Bay, waar we na een tussenlanding in Puerto Jimenez ruim een uur later aankomen. We worden op de landingsbaan opgehaald door een Jeep die ons in een kwartier naar het strand brengt. Hier ligt de boot van onze lodge, de Dolphin Amor lodge, al klaar. Tien minuten later zijn we er.

.

De lodge ligt een klein klimmetje vanaf het strand. Het is allemaal wat primitiever dan je gezien de prijs en mooie verhalen op internet mag verwachten. Onze hut heeft bv geen ven of airco, het licht doet het (voorlopig) niet, er is geen stopcontact om de batterijen op te laden en is er bovenal op de kamer alleen voor de ramen muskietengaas terwijl bij het dak een 20 cm hoge richel uitnodigend open staat. Daarnaast is het uitzicht allerbelabberdst. We kijken uit op de achterkant van twee andere huisjes die wel een prachtig uitzicht over de lager gelegen begroeiing hebben.

Als bovendien de 'manager' Beverly ons komt vertellen dat ons schema is omgegooid en we morgen beginnen met onze reservedag kun je gerust spreken van een valse start. Dat laatste accepteren we niet, waarna Beverly het zo regelt dat we morgen al naar Corcovado gaan.

Dolfin Amor lodge.

.

We nemen de rest van de dag vrij. Eerst lopen we wat over het pad langs het strand naar een plek waar ara's zich vaak ophouden. We vinden ze niet, maar krijgen wel een goede indruk van de prachtige omgeving. We hadden gelukkig gehoord dat we niet terecht zouden komen in het 'midden van niets', zoals de folders je willen doen geloven. Op dit stukje strand zijn een viertal hotels gevestigd. Een stukje terug nog eens een stuk of zes. Bij de 'buren' loopt een grote groep kapucijnerapen rond, die kijken of er wat eetbaars te stelen is. De rest van de middag zitten we op het 'terras', meer een houten vlonder, voor het restaurant. In de bomen vlak voor ons zien we een grote groep toekans foerageren, terwijl op de achtergrond het geluid klinkt van de oceaan. Echt fantastisch!

.

's Avonds hebben we met z'n allen aan twee grote tafels een goed diner. Ze zijn hier 'vegetarisch'. Dat betekent hier alleen geen vlees, want dat komt van ver en is te duur. Eieren en vis staan wel prominent op de kaart. We horen de verhalen aan van de overige gasten. De walvistour van vandaag was niet zo best, maar over die van gisteren raken ze niet uitgepraat. Ze hadden de fantastische ervaring te zwemmen in een groep van honderden speelse dolfijnenen.

In het restaurant slapen elke nacht drie papegaaien. Boven in de nok een paartje en iets lager eentje die op zijn kans wacht. De lodge heeft ook drie tamme ara's. Twee van hier en een derde uit Brazilië.
Het slapen is een drama. Bloedheet. Het beddengoed voelt door de hoge luchtvochtigheid klam aan. Onze kleren zijn ook niet drog te krijgen, Ik krijg bovendien 's ochtends enorm veel last van mijn rug. Als ik op ben is het gelukkig weer over.

Met Alan op zoek naar dolfijnen en walvissen.

Samen met een gisteren gearriveerde vrouw met dochter gaan we om 8:00 met gids Alan op zoek naar de dolfijnen. De dochter is ziek en besluit bij het wegvaren dat het beter is om thuis te blijven. De moeder blijft ook in de lodge, zodat we een privé-tour hebben.

Met de leuke gis Alan gaat we op zoek naar dofijnen en walvissen.

De start is veelbelovend. In de verte zien we dolfijnen uit het water springen. Als we dichterbij komen stoppen ze hiermee en komt er alleen af en toe een kop boven komen.
Even later komen we een walvis (bultrug) met jong tegen dat al een paar dagen in de buurt van Caño eiland verblijft. Er zijn vier boten die de walvissen volgen. Ze hebben daar niet zoveel zin in en duiken steeds onder om een heel stuk verderop weer boven te komen. We blijven een tijdje in de buurt, maar komen niet echt dichterbij. Het kleintje is twee weken oud en wordt gezoogd. Hiervoor zwemt het jong onder de moeder en krijgt de melk daar ingespoten.

Spotted dolphins.

Als we verder gaan zien we al snel een tweede groepje gespikkelde dolfijnen. Ze zwemmen een minuutje met ons mee, maar gaan er dan weer vandoor. Hierna varen we zonder resultaat een groot rondje om Caño eiland en leggen hierna vlak voor de kust aan om te lunchen. Ik neem een duik en test voor het eerst mijn duikbril met geslepen glazen. Er is niet veel te zien, maar het feit dat ik nu ver onder water kan kijken is geweldig.

Een bultrug met jong.

Bultrug (Humpback whale).

Als we terug varen zien we in de verte een enorme waterfontein. Het is een bultrug die een sprong maakt. Zij herhaalt het kunstje twee keer. Hierna slaat ze met haar grote flippers een paar keer in het water. Wij er snel naar toe. Als we er zijn vinden we wel de walvis, maar is ze helaas uitgespeeld. Behalve de dolfijnen en walvissen zien we ook een paar schildpadden ('Olive ridley turtles'). Ze liggen aan de oppervlakte te slapen. Om adem te halen steken ze af en toe hun kop boven het water.

Olive Ridley turtle.

Als we ze naderen willen ze naar beneden duiken, maar een luchtbel onder hun schild voorkomt dat. Die moet eerst worden weg geperst en dat duurt eventjes. Ondertussen kunnen we ze van dichtbij bewonderen. Van Roy horen we later dat de afgelopen 5 jaar de populatie Olive Ridley turtles met 85% is afgenomen. Dit komt door de visserrij. Grote sleepnetten om garnalen te vangen zijn de grootste boosdoener. Ook lijnvissers, die kilometers lange lijnen uitgooien met om de paar meter een haak met aas, doden veel schildpadden per jaar. Daarom maken ze zich hier ook hard om van dit gebied een reservaat te maken.

Terug in de lodge wacht ons weer een onaangename verrassing. De ons toegezegde kamer met uitzicht en muskietenwering hebben ze aan iemand anders gegeven. Ik had ze gisteravond nogmaals even herinnerd aan de afgesproken kamerruil en toen was alles nog ok. De bitch heeft uit wraak ons een oor aangenaaid omdat we bij haar baas de dolfijnentour van vandaag er doorheen hadden gedrukt. Ik ben enorm boos en roep de bazin. Na een hele discussie waarin de manager een paar keer flink staat te liegen om haar hachje te redden krijgen we een fles wijn als goedmakertje, maar moeten we in de rotste kamer van de lodge blijven. Geen uitzicht, geen licht en ontzettend vochtig.

Veel walvissen, maar geen dolfijnen.

Vol goede hoop gaan we op pad voor onze tweede dolfijnentour. Dit keer gaan we met de 'grote' boot waarin we niet op een plank, maar in kuipstoeltjes zitten. De boot is overvol met gasten van andere lodges. We moeten zo lang op die andere lui wachten dat we een uur te laat vertrekken.

Bultrug met jong.

We struinen een beetje de omgeving van Caño eiland af. Al snel zien we weer de bultrug met jong. We blijven er geruime tijd bij rondhangen. Telkens als ze onderduiken turen we de zee af om te zien waar ze weer boven komen. Als de bultruggen een jong hebben blijven ze gelukkig niet zo lang onder omdat het jong niet zo lang zonder verse lucht kan.
Als we eindelijk de walvis verlaten zien we een stuk verderop weer een walvis met jong. Ook nu wachten we een paar keer tot ze na een duik weer boven komen. Hierna komen we een drietal volwassen bultruggen tegen die we ook weer een tijdje volgen. Als we gaan lunchen hebben we nog geen dolfijn gezien. Walvissen zijn mooi om te zien, maar de niet zeldzame bultruggen hebben we hier en in eerdere vakanties al uitgebreid gezien.

Een teleurstellende dag.

De mensen aan boord zijn helemaal gek van zwemmen. Elke gelegenheid wordt aangegrepen om het water in te gaan. De lunch loopt door hun enthousiasme flink uit.
's Middags hopen we dan toch wat speelse dolfijnen tegen te komen. Tenslotte zijn we hier om met ze te zwemmen. Na lang zoeken komen we op de terugweg een groepje spotted dolfijnen tegen. Een stuk of 6. Soms komen ze hier groepen van meer dan duizend exemplaren tegen. Ze laten dit keer een paar keer hun rug zien en gaan er dan vandoor.
Op de terugweg stoppen we weer even bij de bekende walvis met jong, waarna we ietwat teleurgesteld naar de lodge terug gaan. Aan het eind van de middag gaat het vreselijk onweren. Het is hier in deze tijd van het jaar zo'n beetje elke middag raak en stort de tropische regen urenlang naar beneden.

"Zwemmen met dolfijnen": Laatse vergeefse poging.

We hebben gids Alan gevraagd of ze vandaag tijdens de tour wat meer de nadruk op de dolfijnen kunnen leggen. De walvissen hebben we nu wel goed genoeg gezien en we willen die springende dolfijnen waarmee ze iedereen hierheen lokken wel eens zien.

Een giftige, maar vredelievend zeeslang.

Met ons contragewicht Sierra voor op het dek gaan we verwachtingsvol op pad. We varen eerst een heel stuk langs de kust naar het Corcovado park. Hier leeft een groep gespikkelde dolfijnen vlak onder de kust. Al snel hebben we ze gevonden. Af en toe zien we ze even boven komen. Hierna varen we ver de zee op. We komen een aantal schildpadden tegen. Als we ze naderen duiken ze snel onder. Regelmatig zien we vandaag ook de uiterst giftige, maar voor mensen vredelievende zeeslang. Ze leven van kwallen en kleine visjes. Het gif van één slang kan maar liefst 300 mensen doden.

We varen een paar uur zonder ook maar een dolfijn tegen te komen. Waar zijn ze gebleven? Een mogelijkheid is dat er orka's in de buurt zijn en ze zich koest houden. De kapitein dacht gisteren twee orka's gezien te hebben in de buurt van Caño eiland.

Springende walvissen vlak voor onze boot.

Als we rond het middaguur aan willen leggen voor de lunch zien we plotseling weer een walvis met jong. De dieren zijn erg rustig en zwemmen niet weg zoals eergisteren. We kunne vrij dichtbij komen en kunnen mooie foto's maken. Net als we wat met onze kamera's aan het klooien zijn springt de 17 meter grote moeder plotseling helemaal uit het water. Als ze neerkomt zien we het jong ook uit het water komen. En dat allemaal op zo'n 30 a 40 meter afstand. Hierna springt het jong nog twee keer uit het water. Als ik na een paar minuten water filmen net de video uit zet springt het jong, maar de tweede sprong kan ik gelukkig vastleggen. Sierra heeft alles perfect kunnen fotograferen. Met de repeteerfunctie heeft ze de sprong van het jong van begin tot eind vast gelegd. 'Hiermee ga ik veel geld verdienen' jubelt ze. Ien: "Het was echt geweldig allemaal, al ging het wel heel erg snel. Je weet zo snel niet waar je moet kijken en later vraag je je af of je het wel echt hebt gezien".

Vlak voor de boot spring de moeder bultrug uit het water, even later gevolgd door het jong. De foto's zijn van het jong. .

Dolfijnen blijven onvindbaar.

Na de walvis zoeken we nog een stuk oceaan af, maar de dolfijnen blijven onvindbaar. De hoofdreden om naar hier te komen, zwemmen met de dolfijnen, is dus definitief mislukt. De springende walvis is wel een mooie compensatie, maar erg jammer is het wel. We vragen ons af of we door de mooie foto's en verfhalen op de website niet vreselijk zijn beetgenomen. De meeste foto's zijn bijvoorbeeld van spinner dolfijnen. Deze zitten echter zo ver op zee dat de tours er nooit naar toe gaan. In feite kun je tijdens een toer maar twee van de 12 soorten dolfijnen en 1 van de 8 soorten walvissen zien. Op de website worden alle soorten uitvoerig besproken en op foto's getoond, terwijl deze foto's niet tijdens de tours zijn gemaakt.
Terug in de lodge laat Sierra de foto's zien. Een indrukwekkende serie die de weg naar de tijdschriften makkelijk zal vinden. Ze heeft er een aantal uitgeprint. Ien vraagt of ze printjes voor ons wil maken en tot mijn verrassing zal ze dat doen.

Gisteravond kwam er een vervelende kraak uit ons fototoestel. De lens komt er niet goed meer uit en scherp stellen is ook heel lastig. Als je het toestel uit zet moet je de batterijen even los koppelen om het gekraakt te stoppen. Ook de video heeft kuren. Het beeld lijkt te storen en zit vol strepen. Hopelijk is het alleen de viewer. Erg vervelend nu we op onze laatste dag de tour naar het mooiste plekje van Corcovado gaan maken. Voor de zekerheid nemen we ons oude analoge reservetoestel maar mee.

Met Kenneth naar La Sirena station in Corcovado NP.

De prachtige kust van Corcovado.

gaan vandaag dus naar La Sirena, het rangerstation midden in de jungle van het Corcovado park. Het is een uur varen vanaf onze lodge. Negen anderen van de lodge gaan ook naar Corcovado, maar doen de tour naar het dichterbij gelegen noordelijke rangerstation. Nadat we ze daar hebben afgezet varen we met onze gids Kenneth nog een stuk verder naar La Sirena.
De boottocht langs de kust van het Corcovado park is schitterend. De jungle lijkt de zee in te groeien. Het strand is op sommige plaatsen zo smal dat de begroeiing bij hoog water boven zee hangt.

Modderige trail in de buurt van La Sirena.

Met de boot naar het park.

Onze landing is wat problematisch. De zee heeft hier vrij spel en er staan hoge golven. Na enig manoeuvreren kunnen we toch aan land. Een klein pad leidt de jungle in naar het verrassend veraf gelegen rangerstation. We worden direct na aankomst meteen al overvallen door het rijke dierenleven. Spinapen, brulapen en een neusbeertje lijken ons te verwelkomen. Kenneth heeft een hele dure telescoop bij zich. Met zijn arendsogen vindt hij apen en vogels hoog in de boom, die hij even later in zijn telescoop weet te vangen. Prachtig. Zo veel mooier dan met onze verrekijkers.

Tapirsporen.

Kenneth heeft een telescoop bij zich, waardoor we ook de boomtoppen af kunnen speuren.

We lopen een trail rondom het rangerstation. Er zitten hier veel tapirs en Kenneth weet waar ze zich vaak ophouden. Alle bekende poeltjes en moerassen worden afgezocht, maar verder dan wat verse sporen komen we niet. Kenneth weet wel een plek vlakbij waar ze gegarandeerd zitten, maar daar mogen alleen biologen komen. Hoewel we geen tapir tegen komen was de trail fantastisch. Bij de airstrip komen we twee groepen doodskopaapjes tegen. Ze komen alleen maar hier voor en in Manual Antonio (kleine groep). Hele grappige dieren. Ze zijn erg bekend omdat elke dierentuin wel een paar exemplaren heeft. In de apenheul zijn ze een grote attractie en lopen ze tussen de mensen door.

Corcovado is één van de weinige plaatsen waar de zeldzame doodskopaapjes voor komen.

Verder komen we nog agouti's (schitterend te zien door zijn telescoop), grote curassows (loopvogels), toekans, roofvogels en alle hier voorkomende apen tegen. Grappig zijn de anoles. Dit zijn hagedissen die zich op drie manieren kunnen verdedigen tegen vijanden. Naast het kunnen afgooien van hun staart kunnen ze ook 'lijkje spelen'. Ze gaan dan als dood op hun rug liggen. Aangezien hun vijanden alleen vers vlees willen, worden ze met rust gelaten. Het leukste is echter hun mogelijkheid een grote oranje keel op te zetten.
Een beetje tot onze ergernis zijn we al voor twaalven terug bij La Sirena. Daar betalen we de entree en praten we wat met een groep Nederlanders die met Baobab op reis zijn. Voor Kenneth zit de tour er al op. Wij hebben daar een andere mening over. Na de lunch zeggen we dat we nog een stukje willen lopen. Zo gaan we nog even een ander pad in. We ontdekken zeer verse tapirsporen, maar in het nabij gelegen poeltje vinden we er geen. Als we bij een riviertje komen is het feest. Op een zandbank ligt een enorme krokodil en bij een omgevallen boomstam ontdekken we een speelse otter. Even later komt er een ijsvogeltje aanvliegen. Even later wordt de telescoop gericht op een prachtige valk, die luide kreten de jungle in schalt. Om het feest compleet te maken vliegt er een jonge zwarte havik op een lage tak vlak naast ons.

Als we terug lopen naar de boot komen we de Baobab groep tegen. Ze hebben net een tapir gescoord en laten ons trots de foto's zien. Hoewel we al aan de late kant zijn weten we Kenneth zover te krijgen dat we naar deze tapir op zoek gaan. Het is 10 minuten lopen over het strand, waar hij in de lage begroeiing aan het strand rustig rond liep. We snellen er naar toe en kunnen de plek vinden. Op het strand staan de tapirsporen, maar de tapir zelf is verdwenen. Toch stappen we met een voldaan gevoel weer op de boot.

Een laatste biertje op het terras.

In de bomen rondom het hotel leven veel grote 'chestnut' toecans.

Vlak voor we de rest ophalen bij het andere rangerstation zien we een dolfijn uit het water springen.
In de lodge zitten we nog even achter de foto's van de springende walvis aan. Sierra heeft het nog niet gedaan, maar belooft ons dat we ze voor ons vertrek morgenochtend hebben. Als het 's avonds nog niet is geregeld vraag ik bij het betalen van de rekening aan Alan of hij het nog even wil regelen. Hij wil de baas zo laat niet meer lastig vallen en denkt dat het geen probleem is als we een deel van de door Sierra uitgeprinte stapel mee nemen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en we kiezen de mooiste prints uit. De kleuren zijn niet helemaal perfect, maar de foto's die ik van de printjes maak lijken wel echt en zijn met de computer makkelijk te verfraaien. We zijn erg blij dat we nu beelden hebben van het absolute hoogtepunt van deze vakantie.

Op ons gemak pakken we de troep in die her en der in de kamer is uitgestald. De was is gelukkig redelijk droog. We worden door de shuttle van het hotel om half negen bij het vliegveld afgezet en na de gebruikelijke stapel in te vullen formulieren en het betalen van de $26 pp airporttax zijn we redelijk snel door de douane.

Alweer vertraging.
Zoals gebruikelijk hebben we tijdens onze tussenstop in Orlando vertraging. Zes uur zeggen ze, maar de ervaring leert dat dit wel eens wat langer kan duren. Wat is Martinair toch een $#@#!&# maatschappij.
Uiteindelijk komen we diep in de middag aan op Schiphol. Tot onze verrassing staan Annemarie en Rosalie ons op te wachten. Na de gebruikelijke koffie met gebak worden we bij onze auto in Schiedam afgezet. Deze staat gelukkig nog ongeschonden en zonder prent op de dubieuze parkeerplaats achter het politiebureau.
De derde reis Costa Rica zit er op. We hebben het absoluut naar ons zin gehad, maar door het mislukken van de drie toppers (Tortuguero, schildpaddeninvasie Ostional en zwemmen met de dolfijnen) is het niet de superreis geworden die we ons van te voren hadden voorgesteld. Ien is in ieder geval blij dat mijn droom om ooit in Costa Rica te gaan wonen een stuk is getemperd.