Vietnam rondreis 2017 - Overzicht

28 februari 2017 - Schiedam, Nederland

Binnenkort gaan we op reis naar Vietnam. Via deze blog willen we belangstellenden op de hoogte houden.

We beginnen in Hanoi en blijven drie nachten in deze leuke stad. Hierna de bekende boot met overnachting in de Halong baai met zijn prachtige Karst bergen. Vanuit de boot stappen we in de nachttrein naar Sapa in het uiterste noorden. Hier wonen 10 verschillende kleurrijke bergstammen. We bezoeken twee kleurrijke markten en maken dagtochten naar dorpen in de omgeving.

Met de trein terug naar Hanoi, waarna we meteen verder vliegen naar central Vietnam. In Hué en Hoi An kun je je nog helemaal in de eeuwenoude cultuur dompelen. Vooral de oude stad van Hoi An is een must voor elke Vietnam bezoeker.
Na een kleine week weer verder naar Saigon, van waaruit we de omgeving en de Mekong delta uitvoerig gaan verkennen.
Ten slotte drie nachten in de jungle van Cat Tien. Hier gaan we op zoek naar aparte gibbons, nachtdieren en de vele kleurrijke vogels.

Na ruim drie weken zit het er op en vliegen we vanaf Saigon via Bangkok weer naar huis.

Na een goede vlucht via Bangkok zijn we halverwege de middag in de hoofdstad van Vietnam, Hanoi. Vanuit de lucht krijgen we al een indruk van wat ons de komende weken te wachten staan. Groene sawa's, waar mensen met ronde rieten hoedjes en met behulp van karbouwen bezig zijn met het verbouwen van rijst. Kleine dorpen vol bedrijvigheid in een groen landschap. 

Het contrast met Hanoi is groot. De luchthaven is verrassend modern en via een brede  snelweg bereiken we de miljoenenstad (8 miljoen inwoners). De hectiek is groot, vooral in het oude centrum (Chinatown) waar we de komende dagen onze basis hebben. De fietsen hebben plaats gemaakt voor een waterval aan motoren. De stoep is een grote parkeerplaats en onbegaanbaar voor voetgangers. Op straat raast alles luid toeterend links en rechts voorbij. Velen hebben een mondkapje tegen de stank. Later horen we dat het mondkapje ook vaak gebruikt wordt om het gezicht tegen bruin worden door de zon te beschermen. Een blanke(re) huid geeft status.

Ondanks de drukte heeft Hanoi meteen ons hart gestolen. De bedrijvigheid, kleurrijke stalletjes, eettentjes op straat, fietstaxi’s, vriendelijk lachende mensen en eeuwenoude gebouwen zorgen er voor dat we ons meteen thuis voelen. De temperatuur is heerlijk. 22C en droog. Het lijkt wat mistig, maar dat kan ook de smog zijn.

We hebben in het vliegtuig niet geslapen en door het tijdverschil, het is 6 uur later, zijn we een nachtje kwijt. In het hotel ff twee uurtjes bijgeslapen en hierna Chinatown in. 's Avonds is het één groot openlucht restaurant. We gaan op safe en eten in een door TripAdvisor aanbevolen restaurant. Heerlijk gegeten.

Na twee dagen in het hectische Hanoi zitten we na aan het ontbijt te wachten op ons transport naar Halong bay aan de kust. We zijn ondanks twee hele leuke dagen in Hanoi blij de overvolle stad achter ons te laten. 

Eergisteren met een gids naar het mausoleum van Ho Chi Minh geweest, de vader des vaderlands. Enorm lange rijen van vooral Vietnamezen die in het Stalinistisch aandoende gebouw een glimp van hun 'oom' willen opvangen. Naast het mausoleum zijn de gele Franse overheidsgebouwen uit de koloniale tijd. Nog steeds in lange rijen worden we er langs geleid. Ho Chi Minh woonde ook hier, maar vond het te luxe. Hij liet daarom een eenvoudig houten huisje bouwen om er te leven.

Vervolgens bezoeken we een lakfabriek, waar we het hele proces van het maken van ingelegde schilderijen en verschillende voorwerpen zien. Een vreselijk arbeidsintensief werkje, maar met een prachtig resultaat. De vormen worden van eierschalen gemaakt, die met een mesje tot figuurtjes worden geprakt. Lakken, schuren, lakken, schuren .............. en je hebt een mooi resultaat.

Kunstenaar Cung khak Luoc (80 jr)

De schoonvader van de gids, Cung khak Luoc (80 jr), blijkt een bekende kalligrafie artiest te zijn. We mogen even op bezoek en maken kennis met een hele aparte man. Hij lijkt met zijn lange haren en lange sik een beetje op Ho Chi Minh. Hij heeft voor ons wat kunstwerken uitgestald. Het blijken de 12 tekeningen te zijn van een onlangs uitgebrachte kalender, die we van hem cadeau krijgen. We laten de website van Ien haar werk zien en hij vindt het prachtig! Op YouTube staan veel filmpjes van hem en ook die passeren even de revue.

Na een smerig bakje thee, waarvan ik vermoedelijk later aan de race ben gegaan, maken Ien en Cung khak Luoc samen een kunstwerk. Ien in het Engels en hij in het Oud Vietnamees, een taal die rond 1900 is afgeschaft en zo goed als verdwenen is. Heel bijzonder!

Door de drukte blijkt er geen tijd meer om de twee andere bezienswaardigheden (twee tempels) te bezoeken. Plannen en communiceren is niet de sterkste kant van de gids.

's Middags lopen we wat rond door Chinatown en bezoeken de Ngoc Son tempel in het Hoan Kiem meer.

Samen calligraferen !

De volgende doen we rustig aan. We wagen wel ons leven door met een fietstaxi door het razende (scooter) verkeer de stad door te kruisen naar de Tempel van de Literatuur. De eerste en belangrijkste universiteit van Vietnam, waar al voor het jaar 1000 wijsgeren hun kennis over brachten. Het is één van de oudste plekken van Hanoi, dat nog niet zo lang geleden een oase van rust was tussen de rijstvelden. Nu raast aan alle kanten het verkeer voorbij. Waar moet dat heen met de mensheid?

's Middags naar het waterpoppen theater. Onder begeleiding van luid krijsende vrouwen worden in een bak water poppenspelen opgevoerd. De spelers staan achter een bamboe gordijn en bedienen de poppen met lange stokken. Best grappig, maar we begrijpen er geen snars van. 

Het weer is waardeloos. Veel regen en soms een tropische stortbui. Voor Ien niet erg, nu kan ze lekker shoppen. 's Avonds weer in Chinatown gegeten. Morgen naar Halong bay.

Vandaag verlaten we de stad en vertrekken al vroeg naar Halong bay aan de kust. De chauffeur spreekt geen woord Engels, maar is de taal van de stadsjungle meer dan meester. De auto wordt luid toeterend in elk gaatje dat hij kan vinden gepropt en spookrijden is zijn tweede natuur. Opvallend is dat iedereen zonder middelvinger op te steken zich laat snijden en weg duwen. Desondanks rijden we in slakkengang de stad uit.

Halong Bay

Onderweg worden we twee keer gelucht. De eerst stop is bij een weverij waar gehandicapten heel knap kleurrijke, maar afschuwelijk lelijke kleden borduren. We moesten vooral onze creditcard niet vergeten mee naar binnen te nemen.

Iets verder zijn weer tientallen, zo niet honderden toeristen bij elkaar gedreven om te zien hoe parels kunstmatig kunnen worden geoogst. De oesters worden ‘geopereerd’, waarbij een plastic balletje wordt ingebracht. Dit irriteert de oester, waarna hij het gaat inkapselen en er een perfect ronde parel ontstaat. Fabrieksparels zijn dus plastic van binnen!

Langzaam zien we de contouren van Halong bay opdoemen. Het is een Karst gebergte in zee. Typische steile bergen die als eilandjes oprijzen uit de zee. Heel apart en ook één van de bekendste bezienswaardigheden van Vietnam. Zoals we al wisten is Vietnam door het massatoerisme ontdekt en zijn we verre van alleen. Tientallen boten (ik schat zo'n 150) liggen klaar om de mensenstroom te verwerken.

Rond enen gaan we aan boord van de luxe Indochina adventure. We hebben een prachtige kamer met grote ramen zodat we vanuit bed de groene spitse bergen aan ons voorbij zien glijden. Er zijn 21 gasten aan boord. Best een gezellig groepje.

Het regent niet (zoals voorspeld), maar de mist ontneemt ons de bekende vergezichten. Om vier uur komen we bij een vissersdorp, waar we een half uurtje worden rond geroeid. Hier woonden 4 jaar geleden nog 800 mensen. De snel toegenomen welvaart heeft bijna iedereen naar het vasteland gelokt en er wonen nu nog maar 100 vissers. Over nog eens 4 jaar is waarschijnlijk iedereen verdwenen.

Als we de andere morgen wakker worden zijn de bergen in een dikke mist verdwenen. Desondanks vroeg op om naar een uitzichtpunt te klimmen. Boven helemaal nada natuurlijk, maar halverwege toch nog eventjes een helder moment om iets van de mooie omgeving op de foto te zetten. Dat was het dan. De andere attracties uit de folder (mooie grot, kanotocht, op inktvis vissen) worden voor het gemak vergeten. Ook de indrukwekkende zeilen, te zien in elke folder, worden op geen enkele boot gehesen. De Amerikanen hebben de oorlog verloren, maar het kapitalisme heeft hier alsnog gezegevierd. Jammer van zo'n uniek gebied.

Via twee toeristenvallen (dure beelden en nog een weverij) terug naar Hanoi. We hebben een paar uur en slenteren nog even door de oude stad. Het is weekend en het centrum is auto en motorvrij gemaakt. Een verademing, wat een rust. Bandjes spelen op straat, restaurantjes hebben de straat overgenomen en kinderen spelen op straat. Wat een verschil!  Geweldig. We vinden het jammer om de stad te verlaten, maar de trein naar Sa Pa vertrekt vanavond. Op naar nieuwe avonturen. De 'beloofde' kou heeft daar gelukkig de komende dagen plaats gemaakt voor droog weer, een zonnetje en een heerlijke temperatuur van 25C.  

In de bergen van Vietnam, Laos, Zuid China en Thailand leven kleurrijke bergstammen. In Noord-Vietnam, tegen de grens met China, bezoeken we verschillende stammen die aan de ene kant nauw verwant zijn, maar wel een eigen taal en  klederdracht hebben. Rondom Sa Pa leven voornamelijk H'Mong (onderverdeeld in Zwarte, Rode en Bloemen H'Mong), Red Dzao, Tay en Xa Po.

Met de Victoria Express (nachttrein) gaan we van Hanoi naar Lao Cai aan de grens met China. Bij vertrek uit Hanoi rijden we op enkele meters van de huizen en kunnen de mensen bijna een handje geven. De trein gaat enorm heen en weer en het voelt soms als een achtbaan. Om half zes worden we gewekt en beginnen lichtelijk gebroken aan deze drukke dag. 

Halong Bay

In Lao Cai worden we afgehaald door een vrolijk klein vrouwtje in H'Mong klederdracht. Ze heet Ha en is de komende dagen onze gids. Wat een leuk mens! Ze zal ons verblijf hier onvergetelijk maken! Even ontbijten en vervolgens een uurtje rijden naar Sa Pa. Als we het dorp binnen rijden worden we al vrolijk van alle kleurrijke mensen. We kunnen gelukkig in het luxe Victoria hotel meteen op de kamer en nadat we ons opgefrist hebben gaan we meteen op stap.

We worden zo'n 10 km buiten Sa Pa in een dorpje afgezet voor een wandeling van een paar uur door de omgeving. Hier leven vooral Zwarte H'Mong en zo goed als alle vrouwen zijn traditioneel gekleed. Een vrouw met een kind van 1 maand oud op haar rug en een oude vrouw (60 jr en maar één tand) lopen de eerste kilometers met ons op. Opvallend is dat iedereen hier prima Engels spreekt, zelfs de oude vrouw heeft zich de taal eigen gemaakt. De mensen hier zijn allervriendelijkst. Je kunt bijna alles betalen met een gulle lach en de komende dagen zal niemand zijn hand ophouden. Foto's nemen is geen probleem, ze willen zelfs graag poseren.

SaPa

We hebben de grootste lol met ons 'schatje' Ha. Ze vertelt honderd uit over haar vriendjes, toekomstdromen en passies. Daarnaast heeft ze een gigantisch gevoel voor humor en in haar prachtige kleren vertedert ze ons elke keer weer.

Met hoge bergen op de achtergrond lopen we via de rijstvelden door een aantal traditionele dorpen. Het wordt helemaal leuk als Ha ons vertelt dat ze eigenlijk vandaag bij de bruiloft van een vriendin moest zijn, maar niet kan omdat ze ons moet gidsen. Die kans laten we natuurlijk niet lopen en even later zijn we te gast bij een traditionele bruiloft in een klein bergdorpje. Het feest is in het huis van de bruid en de gasten zijn haar familie en vrienden. De bruidegom woont ver weg en daar wordt het feest met zijn familie morgen dunnetjes over gedaan. Het is voornamelijk een eet en drink gebeuren. De sterke rijstwijn heeft al menige gast het lopen onmogelijk gemaakt. Vriendelijk slaan we de sterke drankjes en heerlijk ogende hapjes af. Erg leuk om een inkijkje te hebben in het leven van de H'Mong.

Rond drie uur zijn we terug in Sa Pa. Het is een druk, maar levendig plaatsje. We maken een rondje door de stad (een dorp is het niet meer te noemen). Veel mensen in fel gekleurde klederdracht, mannen die hun vogeltje uitlaten en overal bedrijvigheid. Wat ontzettend jammer dat we hier niet een dag (of week!) langer blijven. 

Er willen mensen met mij op de foto! Wat leuk denk ik nog. Blijkt dat ze allemaal op de foto willen met 'Happy Boeddha' , hun god met die vreselijk dikke buik.

SaPa

Op de Hmong bruiloft in SaPa

Kleurrijke Hmong

De volgende dag worden we vroeg opgehaald. We rijden naar Bac Ha, waar vandaag een grote zondagsmarkt is. Uit de verre omgeving komen verschillende stammen hier hun waar verkopen. We slenteren wat over de markt en maken hele mooie foto's. Hierna maken we in een door een buffel getrokken kar een ritje door de rijstvelden, een leuke afsluiting van twee geweldige dagen hier.

Ha heeft een cadeautje voor Ien gekocht. Ien wil het schatje zelf inpakken en mee naar Nederland nemen!  

We zijn nu weer terug bij het treinstation en gaan zo afscheid nemen van één van de bijzonderste mensen die ons pad is gepasseerd. Morgen na aankomst direct met het vliegtuig door naar Centraal Vietnam (Hue). 

TIP: Link naar TV-film met onze gids Ly Thi Ha, die met andere Hmong op bezoek gaat in miljoenenstad Hanoi: https://youtu.be/jW_rKm2_Uzw

Om 7 uur uur zijn we weer terug in Hanoi. We hebben in ons Boutique hotel een kamer om op te frissen en te ontbijten, maar moeten om 7:30 (ipv 11:30 zoals het reisbureau had aangegeven) al weer naar het vliegveld voor de vlucht naar Hue. We krijgen een half uurtje extra, maar de chauffeur moet nu wel allerlei capriolen uithalen om ons op tijd bij de luchthaven af te zetten. We redden het maar net!

Het is een uurtje vliegen vanuit het regenachtige Hanoi naar de zon van Hue in het midden van Vietnam. Hue was vroeger de hoofdstad van Vietnam en tussen 1803 en 1945 hebben hier 13 koningen de scepter gezwaaid. In hun grootheidswaanzin hebben ze de hele stad vol gebouwd met prachtige paleizen en graftombes. Morgen gaan we de mooiste bekijken, waaronder de 'Verboden Stad'.

We hebben een leuk hotel in het centrum. Ook hier veel scooters, maar alles is veel gemoedelijker. Een paar straten zijn door de (rugzak)toeristen veroverd en een aaneenschakeling van goedkope hostels, gezellige restaurants en bars. Heel gezellig. We struinen wat rond, eten een hapje en genieten van het gezellige sfeertje.

Hue: Graftombe van Ming Mang

De tweede dag in Hue gaan we om 8:30 op stap met de leuke Toan. Hij is 1 jaar gids, spreekt gebrekkig Engels, maar is een hele leuke knul. Trots toont hij zijn trouwfoto's van 7 maanden geleden. Zijn huis was overstroomd en hij staat in pak met zijn mooie bruid tot zijn knieën in het water. Feest na de plechtigheid werd dus afgelast en een week later was iedereen weer welkom. Als kind was Hue ook overstroomd. Dambreuk. Mensen hebben dagen op het dak gezeten. Hij herinnert zich nog dat hij op de rug van zijn vader boven water bleef. Bizarre verhalen.

We lopen 's ochtends een stukje naar de Parfum rivier. Hier nemen we een drakenboot en varen een stuk de rivier op. Bij de mooie Thien Mu Pagode gaan we er uit.  Dit Boeddhistisch heiligdom is één van de heiligste plekken van Vietnam. Er leven nog steeds monniken en studenten in het complex, al merk je er weinig van omdat ze in een afgesloten deel van de tempel leven.

Hue

Vervolgens naar de graftombe van Koning Ming Mang, de tweede van dertien koningen van de laatste dynastie. Het was eerst zijn buitenhuis, waar hij lekker te keer kon gaan met zijn ruim 400 vrouwen. Na zijn dood werd hij hier begraven en het grote complex veranderde in een ontoegankelijke graftombe. Zijn enorme bed waar hij met meerdere vrouwen tegelijk kon slapen onder het toeziend oog van Boeddha is nog prominent aanwezig in één van de gebouwen.

Na de lunch bezoeken we de Citadel. Een enorm complex aan de oever van de Parfum rivier. Dat was het ommuurde paleis van alle 13 koningen (1803 - 1945). Het grootste deel was alleen toegankelijk voor de koning, zijn vrouwen en eunuchen (gecastreerde mannelijke bedienden). Veel gebouwen zijn door de Amerikanen gebombardeerd, maar de belangrijkste zijn opnieuw opgebouwd. We krijgen veel info over de koningen, het leven hier en de gebouwen en zouden hiermee een hele blog kunnen vullen. Voor geïnteresseerden: Google is your best friend.

Na een paar uur 'Verboden Stad' rijden we nog even langs bij de Dong Ba Market, de belangrijkste markt van de stad. Hier kun je alles krijgen, van vis, groenten en vlees tot kleding en zeep. Iedereen heeft in het twee verdieping hoge gebouw een paar vierkante meter om de waar uit te stallen. Nauwelijks ruimte om ook zelf in de kraam te staan. Het is er bloedheet en ik zou al na een uur gillend gek naar buiten rennen.

We beginnen met een lekker ontbijtje buiten voor ons huisje aan de derde dag in Hoi An. Net buiten het historische centrum hebben we een heerlijk rustige 'homestay' en worden door de Vietnamese familie 'in de watten gelegd'. Gisteravond werden we verrast met een gezellig en heerlijk 'familiediner' met de eigenaren, personeel en alle gasten. Een heerlijk plekje om langere tijd te verblijven.

Een paar dagen geleden vertrokken we uit Hue en reden langs de kust via Danang naar Hoi An. Het is mistig en de Marble (marmeren) mountains laten zich helaas niet zien. De chauffeur spreekt geen woord Engels en stopt plichtmatig zonder toelichting op steeds net de verkeerde plekjes. Niet leuk voor deze hoog aangeprezen rit.

Hoi An: De oude Japanse brug

Als we de moed al een beetje opgegeven hebben bezoeken we bij Danang een leuke tempel in de rotsen van de Marmble mountains. Hier is ook een grot die binnen bewerkt is met Boeddhistische beelden en tekeningen. We krijgen 40 minuten van de chauffeur, maar hij kan de pot op. Je hebt minimaal anderhalf uur nodig om alles te beklimmen en het is ook boven op de rots zeker de moeite waard om alles te zien. Hadden we maar wat minder tijd bij die andere onzin moeten stoppen.

Laat in de middag arriveren we in Hoi An. Snel de spullen in de kamer en lopend naar het historische centrum, dat terecht als Unesco werelderfgoed is aangemerkt. Hoi An ligt in de delta van een rivier aan de kust en was eeuwen geleden een belangrijke haven. Dit is nu een stuk minder, maar de prachtige gele huizen uit de Franse koloniale tijd hebben nieuwe handel opgeleverd: Toerisme. De oude brug die vroeger het Vietnamese deel scheidde van het Japanse deel is de parel op de kroon van de stad. Het centrum is autovrij en dat is ook een verademing.

Hoi An is verder vooral bekend om zijn witte stranden, kleding en lampionnen. Overal vind je kledingwinkeltjes die binnen een paar uur alles op maat kunnen maken, van T-shirt tot compleet maatpak. De lampionnenmakers vallen het meest op. Door de hele binnenstad hangen de meest kleurrijke lampionnen. Vooral 's avonds is het één grote lichtzee. Prachtig!!

Ien is helemaal verliefd op het stadje: "Honderden winkeltjes en knusse restaurantjes, gezellige kleine straatjes met honderdduizend fel gekleurde lampionnetjes, die 's avonds natuurlijk allemaal branden ....!! Zooooo sprookjesachtig ! ...... Je mond valt open als je het ziet. Bijna elke lampion gaat op de foto. "

We hebben drie volle dagen in Hoi An. De eerste gaan we met twee fietsen van onze homestay naar het strand. Rijen dik liggen de toeristen te bakken in de zon. Verder is er helemaal niets. Geen winkeltjes en het verwachte palmenstrand is helemaal ver te zoeken. Snel weer weg dus.

Hoi An

Met de geweldige app maps.me als gids rijden we via allerlei kleine paadjes dwars door de sawa's terug naar de stad. Onderweg maken we mooie foto's van het groene landschap en de mensen die hier met hun buffels op de sawa’s aan het werk zijn. 

De tweede dag gaan we met een speedboot naar een eilandje voor de kust. Er is hier pas sinds september vorig jaar elektriciteit! Er is wel een weg, maar er rijden geen auto's. We bekijken snel het dorpje (niet heel bijzonder) en varen hierna naar een zo goed als vergaan koraalrif. Het water is troebel en het snorkelen valt erg tegen. Ook hier niet de palmenstranden uit de folder en we begrijpen de (te laat gelezen) negatieve recensies in Tripadvisor. Na een lekkere lunch en een uurtje ligstoel varen we terug naar de stad.

Hoi An: De stad van de lampionnen

Vandaag de derde en laatste dag. Het is bloedheet en het kost moeite de airco en het zwembad van de homestay vaarwel te zeggen, maar de roep van de gezellige stad is luider. We bezoeken een klein familiebedrijf dat lantarens maakt met bamboe binnenwerk. We kunnen hier een 'workshop'  doen. Het bamboe binnenwerk is al klaar en we moeten alleen de zijden bekleding er op plakken. Een secuur klusje met een prachtig resultaat. Ze zullen thuis niet misstaan. 

We laten voor de laatste keer de stad op ons inwerken. Met een bootje romantisch over de rivier langs de gezellig verlichte huizen. Ik leek wel naast een klikmachine te lopen. En wie mag alles thuis uitzoeken ??? Juist, moi. We sturen een appje naar Annemarie (en Ans) van de lampionnen. Krijgen we een foto terug van Ans met hoofddoek tussen de lampions van Ikea! We lagen dubbel.

Na een laatste rondje door de stad, waarbij we de oude Japanse brug natuurlijk niet overslaan', nemen we met weemoed afscheid van deze leuke stad. Morgen vliegen we naar het snikhete Saigon (Ho Chi Minh City) voor deel drie van deze reis. 

We laten het romantische Hoi An achter ons en vliegen naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. Het valt meteen op dat het een stuk moderner is dan Hanoi. Brede straten, hoge gebouwen en moderne winkels. Het verkeer is ook hier chaotisch, maar stopt 80% wel voor een stoplicht!. Het is bloedheet, maar door de zeewind goed te doen.

Saigon: De grote leider Ho Chi Minh

We struinen een paar uur door het centrum, waar 'oom'  Ho Chi Minh prominent voor een prachtig verlicht koloniaal gebouw de show steelt. Er is ook een mini uitvoering van de Notre Dame, een erfenis van de lange Franse overheersing.

's Avonds hebben we een unieke ervaring. We hebben een tafel bij restaurant Noir geboekt. Voor we aan tafel gaan moeten we alle spullen die licht kunnen geven afgeven, waarna we aan de schouder van een blinde man een pikdonkere ruimte in worden geloodst. Op de tast gaan we aan tafel. Hier krijgen we een verrassingsmenu, bestaande uit 4 voorgerechtjes, 4 hoofdgerechtjes en 3 toetjes. Aan ons om te raden wat het is. Ondertussen schenkt de blinde Deng probleemloos de wijn uit. Heel erg apart en ook vreselijk leuk.

Na afloop krijgen we van de Nederlandse eigenaar uitleg over wat we gegeten hebben. Wat ons betreft 3 Michelin sterren!! We raken aan de praat en hij blijkt na afronding van de hotelschool al 12 jaar in Vietnam te wonen. Zijn personeel bestaat uit blinden en doven, die geen kans maken op de normale arbeidsmarkt. Ze zijn extra gemotiveerd en super vriendelijk. Een aanrader!!!

Ien gaat ondergronds als Vietcong

We hebben een volle dag in Saigon en rijden met de auto naar de Cu Chi tunnels. Cu Chi ligt op 60 km van Saigon en was in de Vietnamoorlog een onneembare verzetshaard. Overdag werkten ze op het veld, maar 's avonds jaagden ze de Amerikanen op. Cu Chi werd vanuit de lucht plat gebombardeerd, zodat de Vietcong ondergronds ging. Maar liefst 250 km aan tunnels werd gegraven. De toegang was onder een paar bladeren verstopt. Ideaal voor een guerrilla oorlog. Na het bekijken van een propagandafilmpje gingen we de tunnels in. Wat klein en benauwd! En dan te bedenken dat ze groter zijn gemaakt voor de toeristen, anders hadden we halverwege klem gezeten.

Kleurrijke tempel buiten Saigon

Ien gaat als 'vrijwilliger' even in zo'n (te) klein gat en moet er even later met drie mensen uit gehesen worden (lachen !! Staat op film). Ze tonen ons ook de verschillende boobytraps waarmee ze de Amerikanen op afstand hielden. Er is ook een openlucht schietbaan waar je met zwaar wapentuig kunt schieten. De enorme knallen zorgen voor een extra oorlogsbeleving. Heel indrukwekkend allemaal.

Bijna twee uur verderop stoppen we bij een kleurrijke tempel. De mensen hangen het Cao Dai geloof aan, een unieke vorm van religie die elementen van het Boeddhisme, Hindoeïsme, Confucianisme en Christendom bevat. Jezus, Boeddha en Brahma gezamenlijk bij elkaar! Mohammed ontbreekt uiteraard. Die houdt hier niet zo van. De tempel is fel gekleurd met draken en andere versieringen. Opvallend is het ‘boze oog’ dat iedereen in de gaten lijkt te houden.

Elke dag is er om 12 uur een dienst met meer dan honderd in wit geklede mannen en vrouwen. Als we aankomen valt onze mond open. Wat een kleuren en wat een perfect symmetrische indeling van de kerkgangers. De meeste mensen zijn oud en doorleefd  en bovendien heel vriendelijk. Het was zeker de lange omweg waard.

Om 7 uur worden we al opgehaald door onze chauffeur Ut. We hebben al heel wat aparte namen gehad. Wi, Hi, Ha en Hoi hebben we al als gids of chauffeur gehad. Het Engels van de gidsen leidt soms tot misverstanden. Zo was ik helemaal blij toen de leuke Kim vroeg of ik naar de bedroom wilde. Ze bedoelde helaas de bathroom. (=;  

Het is 4 uur rijden naar Can Tho in de Mekong delta. Na een oninteressante rit worden we afgezet bij de boot, de Mekong Eyes. Ziet er van buiten prachtig uit, maar binnen is het een beetje behelpen. Er zijn 16 toeristen aan boord en het is een gezellige groep. Een Griek vertelt het ene na het andere prachtige (horror) verhaal over zijn leven als expat in het hete, overbevolkte en idiote Manilla (Filipijnen). Leukste verhaal was: Ze hadden een gaslek. Na een week komt monteur. Hij vraagt om tape. Is er niet, dus haalt hij oude tape van zijn provisorisch gerepareerde schroevendraaier af en dicht het gat. Stonk nu wat minder naar gas, maar het was volgens hem opgelost. 

Aan boord van de Mekong Eyes

Om 11:45 vertrekken we en varen de rest van de dag door een kanaal. Daar hadden we ons iets meer van voorgesteld. Tegen de avond gaan we voor anker vlak bij de eindbestemming. Gelukkig hebben we veel lol, maar de boottocht zelf ............ De volgende dag vroeg op en na een ontbijt op het bovendek zeggen we de boot vaarwel. Met een kleinere boot varen we langs de drijvende markt van Cai Be (slechts 5 boten), fietsen we een half uurtje en bezoeken een snoepfabriek. Hierna gaat ieder zijn weg, de meesten terug naar Saigon. Alles bij elkaar niet één van de verwachte hoogtepunten van de reis.

We zijn blij dat we hierna met een eigen gids op pad gaan. We krijgen nu pas echt het leven van de Mekong delta te zien. Het zou 3 uur fietsen zijn, maar we zijn bij elkaar bijna 6 uur bezig en we genieten van elke seconde. Via kleine paadjes fietsen we van dorp naar dorp en stoppen op leuke plaatsen. We zien hoe familiebedrijfjes springrolls (nationale voorgerecht) maken, lunchen uitgebreid bij mensen die allerlei soorten fruit verbouwen en dompelen ons onder in de heerlijke bedrijvigheid hier. In een traditioneel bootje varen we door een paar van de ontelbare kleine kanalen en wanen ons meteen in de jungle. Vissers hebben fuiken geplaatst en halen de garnalen en kleine vissen binnen. De Mekong is hier een paar km breed, maar door de vele eilanden merk je er niets van. Wel lijkt bijna elke vierkante meter bewoond en je kun je je niet voorstellen dat hier nog niet zo lang geleden tijgers, neushoorns en ander groot wild de dienst uit maakten. We moeten drie keer met een primitief pontje over en dat is met al die scooters een hele belevenis.

De gids vertelt dat de doden een gouden muntstukje tussen hun tanden meenemen in het graf. Hiermee kunnen ze aan de hemelpoort Petrus omkopen voor het geval hij de dode niet naar de hemel, maar naar de hel wil sturen!

Het is al donker als we in ons luxe Victoria hotel in Can Tho arriveren. We voelen ons meteen weer decadente toeristen, maar het is wel lekker voor een keer. Met de bootshuttle laten we ons in Can Tho afzetten. We dachten dat het een klein dorp zou zijn, maar het lijkt op sommige plaatsen Las Vegas wel, zoveel verlichting.

De volgende dag varen we in 30 minuten naar de drijvende markt van Can Rai. Hier zijn honderden boten waar je groente, fruit en vis kunt kopen. Elke boot verkoopt wat anders. Om te weten wat waar verkocht wordt hangen ze een voorbeeld van hun waar hoog in de mast. Dit is pas een drijvende markt! We maken twee keer een rondje en stoppen op het laatst bij een boot die allerlei soorten fruit verkoopt. Heerlijk! Het is een hele belevenis en we kunnen foto's blijven nemen. Filmen is wat lastig omdat gisteren de videocamera in de Mekong af wilde koelen en nu gekke geluiden maakt. 

De drijvende markt Can Rai

De drijvende markt Can Rai

Een boot vol rijst. Het boze oog verdrijft kwade geesten.

Na de drijvende markt gaan we weer een stuk fietsen. Nu naar een man die allerlei fruit verbouwt. Gids Thanh laat ons zien hoe al die aparte inheemse vruchten groeien. Hij vertelt ook zijn trieste levensverhaal. Vader was soldaat in Zuid Vietnam. Na de verloren oorlog hadden ze het op hem voorzien en wilde hij met de boot vluchten (de bekende bootvluchtelingen uit de jaren 70). Het mislukte, hij werd opgepakt en helemaal gek. Thanh's moeder overleed toen hij 12 was. Gemotiveerd om van zijn leven wat te maken ging hij 's ochtends werken in de fabriek en 's avonds studeren. Soms was er geen geld en moest hij de studie onderbreken, maar uiteindelijk slaagde hij en heeft hij nu een leuke baan als gids. Hij wil volgend jaar trouwen, maar moet nog heeeeeeel veeeeeel sparen. Ondanks alles is hij vrolijk en lachen we heel wat af. Een knul naar ons hart.

's Middags eindelijk een keer helemaal niets. Met andere happy Boeddha's aan de rand van het zwembad gelegen (voor het eerst van ons leven, we worden echt oud !!) en straks lopen we via de futuristische loopbrug naar Can Tho voor de markt en een hapje. Morgen rijden we verder naar de grens met Cambodia met onderweg een natuurpark. 

We zitten momenteel in de jungle van Cat Tien. We hebben een voor hier luxe safaritent met een prachtig uitzicht over de snelstromende rivier. De jungle heeft zich bijna geheel hersteld van 'agent Orange', het Amerikaanse ontbladeringsmiddel uit de Vietnam oorlog dat 99% van de bomen en struiken heeft vernietigd. Het zijn onze laatste nachten in Vietnam en een heerlijke afsluiting van een veelzijdige vakantie.

Het vorige verslag eindigde in Cat Tho (Mekong delta). Van daaruit reden we verder de delta in naar Chau Doc aan de grens met Cambodja. Een lange rit en niet echt de moeite van het vele rijden waard. Natuurpark Tra Su is de grootste attractie. Prachtig gebied met ondergelopen bossen en lichtgroene waterplanten. Met een speedboot scheuren we langs de mooie vogels. 20 minuten peddelen en dan snel door naar een uitkijktoren waar gillende kinderen de dienst uitmaken. Na een uurtje zijn we klaar en hebben we de Vietnamese natuurbeleving van dichtbij meegemaakt.

In Chau Doc slapen we weer in een Victoria hotel. Een stuk minder luxe dat in Can Tho, maar schitterend gelegen aan een T-splitsing van de Mekong rivier. Op het water is veel bedrijvigheid en een wirwar aan bootjes.

Can Tho aan de grens met Cambodja

De volgende morgen hebben we een bootje geregeld voor een kort bezoek aan de visfarms. In de rivier zijn veel drijvende huizen die onder hun huis vis kweken. De bij ons populaire pangasius komt hier ook vandaan, al zegt deze naam ze niets. We houden het er maar op dat het de grote katvissen zijn. We hebben slechts een uurtje (moeten terug naar Saigon), maar krijgen wel een goede indruk van het leven hier. Je merkt wel dat je hier wat verder van de grote stad bent. Veel bootjes, primitieve huizen op palen en 'gezellig druk'.

Hierna weer 6 uur rijden naar Saigon. Pffffff. We hebben hetzelfde hotel en weten inmiddels de weg in de stad. Het is weekend en druk op straat. We verbazen ons nog steeds hoe westers het hier is, niet echt het beeld dat je hebt van een communistisch land.

Het is 4 uur rijden naar het op twee na grootste park van Vietnam, Cat Tien. Een groene oase in het dichtbevolkte land. Een pontje zet ons over de rivier, waarna het nog een kilometer is naar de lodge. Hoewel de prijs anders doet vermoeden is het een simpel onderkomen. De locatie is schitterend gelegen aan de hier snelstromende rivier. Grote neushoornvogels vliegen over en de fruitbomen in de tuin trekken kleurrijke vogels aan.

De komende dagen hebben we Piush als gids. Hij komt uit India en is helemaal bezeten van de natuur. Een betere gids kunnen we ons niet wensen. Als we met hem in de jungle zijn wordt elk spinnetje, hagedis, aap of insect opgespoord en vol enthousiasme besproken.

We hebben verschillende tours geboekt. De eerste gaat naar een opvangcentrum voor beren. Hier worden de zwarte maan- en zonberen opgevangen die gered zijn uit soms erbarmelijke omstandigheden. Meest triest zijn de beren waarvan in een kleine kooi jarenlang op pijnlijke wijze het gal is afgetapt. Geen van de beren is fysiek in staat om ooit weer in het wild uitgezet te worden. Omdat Vietnam geen enkele plek heeft waar ze veilig zijn heeft het ook geen zin ze te fokken zodat het hier hun eindstation is. Triest verhaal.

Uitzicht over de rivier in Cat Tien NP

Er wordt in Cat Tien ontzettend hard gewerkt om de mensen begrip voor de natuur bij te brengen. Vietnamezen zien natuur alleen als iets dat je kunt gebruiken en het veranderen van de mindset kost veel tijd. De laatste tijger werd hier 16 jaar geleden gestroopt en het laatste luipaard 13 jaar. De neushoorn is helemaal een triest verhaal. Na maanden onderzoek vonden ze in 2010 hier nog een Javaanse neushoorn. Stond zelfs in Nederland in de krant. Een week na de publicatie vonden ze hem zonder hoorn dood geschoten terug.
Als we bij het beercentrum langs een hok lopen waar ze porcupines opvangen blijkt de kooi leeg. De rangers hebben de delicatesse meegenomen en opgegeten. Ja, Vietnam heeft nog een lange weg te gaan.

Gibbon

Er is hier veel te doen en we maken veel wandelingen. Het park is vooral bekend door zijn zeldzame gibbons (slingerapen), die genetisch net zo dicht bij de mens staan als de chimpansees. We staan om 4 uur op om hun bekende gezang te horen waarmee ze elke ochtend hun territorium aan andere gibbons kenbaar maken. Tegenover de lodge is ook een interessant gibbon opvangcentrum. Tijdens een 'nightdrive' komen we veel herten tegen en twee civetkatten. Ook een wezel laat even zijn snoet zien. Meest speciale dier dat we tegenkomen is een vliegende lemur (Sunda flying lemur (colugo)). Het zit hoog in een boom en de gids kan het aanvankelijk niet thuis brengen. Plotseling spring het uit de boom, vouwt zijn vliezen uit en zweeft geruisloos vele tientallen meters het bos in. Het is veel groter dan een vliegende eekhoorn en pas later blijken we een dier gezien te hebben dat zo goed als uitgestorven is en hier in het park nog nooit eerder is gezien!

We hebben een drukke laatste dag in Cat Tien. Met een snelle boot varen we naar de westkant van het park. Onderweg zien we apen, een slangenhalsvogel en ijsvogels. Doel is een dorp van mensen die vroeger in het park woonden, maar nadat het een Nationaal park werd moesten verhuizen. Ze zijn goed gecompenseerd en het is een relatief rijk dorp. De brug die het dorp met het vast land verbond is een paar jaar geleden ingestort, zodat er nu een pontje vaart om de mensen over te zetten. We kuieren wat door het dorp. De school ziet er goed uit en heeft zelfs een ‘moderne’ speelplaats. Op de glijbaan staat een meisje. Ze lijkt er niet vanaf te durven, maar als we dichterbij komen blijkt ze druk in de weer met haar mobieltje.

Verder is er niet zoveel te doen hier. Het begint te regenen en als we terug varen breekt de hel los. We leggen de boot stil en schuilen onder een miniem afdakje, onvoldoende om ons niet helemaal nat te laten worden. Door dit oponthoud krijgen we een schitterende zonsondergang te zien!

Aparte kever

’s Avonds maken we met de aparte James (zijn leven bestaat uit het speuren naar en onderzoeken van libellen) een nachtwandeling. De regen heeft de dieren (voornamelijk insecten) naar hun schuilplaats gedreven en er valt helaas weinig te zien. In de regentijd komen na een regenbui met name slangen ‘naar buiten’, maar vinden het nu te koud. We komen wel een schorpioen tegen. Nauwelijks te zien, maar met de blauwe lamp van James licht hij helemaal op.

We nemen afscheid van Cat Tien en rijden weer terug naar het drukke Saigon. We hebben een luxe hotel vlak bij het vliegveld. We gaan niet meer de stad in. Het Japanse restaurant is heel gezellig en het eten is geweldig. De lunch is zo lekker dat we het ’s avonds dunnetjes over doen.

De andere morgen erg vroeg op en met de taxi naar het vliegveld. Er staan enorme rijen bij de douane en de bagagecontrole en we maken ons even zorgen of we wel op tijd alles gepasseerd hebben. De marge blijkt net genoeg om relaxed aan de terugvlucht te beginnen. In Bangkok overstappen op een echt KLM vliegtuig en dan begint de filmkijkmarathon. Helemaal suf gekeken zijn we tegen de avond in Amsterdam en slapen we weer lekker in ons eigen bed. Een hele bijzondere en afwisselende reis is ten einde. De komende weken moeten bijna 4000 foto’s worden uitgezocht en zullen we dus nog wel een tijdje in Vietnamese sferen blijven!