USA Mid-West en Yellowstone Reisverslag april-mei 2009 |
![]() |
|||||||
Donderdag 23 april - Vliegen naar Las Vegas |
||||||||||||||||||||||
Ans haar 80e verjaardag vieren we in de USA !
We zijn precies op tijd in New York. Ik heb voor Ans een rolstoel geregeld. Dat blijkt een meesterzet te zijn. We lopen enigszins beschaamd langs de enorme rij bij de douane en mogen zijn meteen aan de beurt. Hierna moeten we de bagage van de band afhalen en na de volgende controle weer inchecken. De bagage is al gedeeltelijk op de lopende band, maar omdat iedereen nog in die lange rij bij de douane staat loopt de band helemaal vol waardoor er geen nieuwe bagage meer bij kan. Zo duurt het nog ruim een kwartier voordat we de rugzakken hebben. We worden bij de metro afgezet. Hiermee moeten we van terminal 4 naar 3. Inmiddels hebben we nog maar 20 minuten voor de vlucht vertrekt. We regelen weer een rolstoel en snellen weer langs de uitgebreide security. Ook hier kunnen we de tas met medicijnen (vloeibare flesjes) door de controle krijgen. Het medische paspoort doet wonderen. Aankomst in Las Vegas
Acht uur ’s avonds (voor ons 9 uur later) landen we in Las Vegas. Het grote avontuur kan beginnen!
|
||||||||||||||||||||||
Vrijdag 24 april - Las Vegas
|
||||||||||||||||||||||
Bagage is vannacht aangekomen Hotels Paris en Ceasar's Palace (Rome)
We rijden eerst naar hotel Paris. Hier hebben ze buiten een op schaal gemaakt Eiffeltoren en de Arc de Triomphe gebouwd. Binnen is het Europees gezellig met kleine Parijse straatjes, gezellige patisserieën en chique winkeltjes. Om er te komen moet je jezelf natuurlijk wel door een oerwoud van gokautomaten banen, waar de schaars geklede dames de gokkers van drankjes voorzien.
Wat zijn die Amerikanen soms dik. Ans denkt nog dat het aangeboren is omdat soms hele families achter elkaar aan waggelen. Pas als ze ziet dat ze in beide handen een hamburger vast houden heeft ze door dat het niet aangeboren, maar aangegeten is. Als we Rome verlaten komen we bij hele aparte roltrappen, die in bogen om elkaar heen lopen. Heel apart en chique. Hotel Venice Tegenover Rome ligt Venetië. Een van de nieuwste en meest luxueuze hotels. Je komt er via de Rialto brug (‘brug de zuchten’) en de bekende toren van het San Marco plein. In het hotel varen gondeliers, die voor hun passagiers tot vervelens toe ‘Oh solo mio’ zingen. Ook hier weer gezellige straatjes met exclusieve winkeltjes. Apart is dat we niet eerst door het casino worden gejaagd om er te komen.
Na Venetië gaan we terug naar het hotel om wat bij te slapen.
Las Vegas by night |
||||||||||||||||||||||
Zaterdag 25 april - Las Vegas naar Sedona |
||||||||||||||||||||||
Via de Hoover dam naar Sedona Ik denk te weten dat het in Las Vegas een uur eerder is dan in Arizona, waar we vandaag naar toe gaan. Omdat ik vroeg weg wil (we moeten veel rijden) heb ik gisteravond de tijd van alle klokken, wekker en horloges al vast een uur vooruit gezet. We staan dus lekker vroeg op en zijn al voor achten onderweg naar Arizona. Het is ruim 400 km rijden naar onze bestemming Sedona. Sedona ligt ten zuiden van de Grand canyon en moet spectaculaire bergen hebben.
We laten al snel Las Vegas achter ons en komen na een uurtje rijden bij de bekende Hoover dam. Deze dam is een van de kunststukjes waar de Amerikanen trots op zijn. De dam is een enorm bouwwerk en gebouwd tussen twee bergwanden. De woeste Colorado rivier is hier getemd, waardoor het stuwmeer Lake Mead is ontstaan. Voordat de Colorado in het stuwmeer uit komt stroomt het met woeste kracht door de Grand canyon. Overnachten in Oak Creek
|
||||||||||||||||||||||
Zondag 26 april - Grand Canyon |
||||||||||||||||||||||
Ik ben vanmorgen al vroeg op pad. Terwijl de dames zich klaar maken voor de dag stap ik in de auto om de prachtige rode bergen van Sedona in het ochtendzonnetje te fotograferen. Ik denk vroeg te zijn, het is 6:30, maar boven de bergen hangen al twee luchtballonnen met nog vroegere vogels. Wat is de omgeving hier mooi! Prachtig die rode, vreemd gevormde bergen. Op de terugweg zie ik het eerste wild. Een everzwijn net buiten ons dorpje Oak Creek. We nemen dezelfde weg terug naar Flagstaff. Het is zonnig en het lijkt alsof de ‘Oak Creek Drive’ route nu veel mooier is dan gisteren. Vanuit Flagstaf nemen we de 180 naar de Grand canyon. Een mooie route door de bossen. Om de paar kilometer worden we gewaarschuwd voor overstekend wild, maar de beestjes laten zich nog niet zien. De Grand canyon !! Nadat we de spullen hebben uitgeladen gaan we het park in. Het is prachtig weer. Lekker zonnetje en de sterke wind van gisteren is gaan liggen. We zetten de auto vlak bij het bezoekerscentrum neer en lopen een route langs de rand van de canyon. Prachtig! De overkant ligt hemelsbreed 29 kilometer verderop, maar het lijkt alsof je er zo naar toe kunt lopen. De Colorado rivier heeft zich zo diep door het poreuze gesteente gekerfd dat hij maar op één plekje te zien is. Het lijkt wel een klein groen meertje. Onvoorstelbaar hoe één rivier in vele miljoenen jaren een kilometers diep gat in de bodem heeft kunnen maken. Onbedoelde wandeling van 6 km langs de rim We denken dat we vlak bij de hotels zijn uitgestapt. Die blijken echter zo’n 6 km verderop te liggen. Een hele tippel dus, zeker voor de bijna 80 jarige Ans. We doen het rustig aan en genieten van elk uitzichtpunt. Gelukkig zijn er veel bankjes langs de route en daar maken we uitgebreid gebruik van. Ans is blij als we aan het eind van de middag weer in de bewoonde wereld zijn. We nemen een biertje in een hotel en bekijken op de meegesjouwde notebook de foto’s. Ons plan om met de shuttlebus vanaf de hotels de uitzichtpunten van de westkant te bezoeken verplaatsen we maar naar morgenochtend.
|
||||||||||||||||||||||
Maandag 27 april - Grand Canyon naar Monument Valley |
||||||||||||||||||||||
Ans 80 jaar !!
Ans is vandaag 80 jaar !!! We hebben ballonnen en serpentines bij ons. Ze ligt nog op één oor als we haar wakker zingen. Ze is helemaal verrast als we op de laptop filmpjes van Bob en Anne Marie laten zien, waarop ze moeder hartelijk feliciteren met haar verjaardag. Het ontbijt in het Best Western hotel is ook feestelijk. Erg uitgebreid en er zijn zelfs aardbeien! Monument Valley
Mexican Hat - Auto valt in slot Tegen donker rijden we naar het plaatsje Mexican hat en nemen hier een ander hotelletje dan de vorige keer. Een goede keus. Mooie kamers met uitzicht op een rivier en niet al te duur. Iets verderop eten we in een gezellig restaurant. Als we hierna naar onze kamer terug willen druk ik per ongeluk op de rode alarmknop van de auto. Hij begint als een gek te toeteren. Ik heb geen idee hoe ik het kan stoppen en druk op allerlei knoppen, waardoor het systeem helemaal ontregeld raakt. Hij begint als een gek te toeteren. Ik heb geen idee hoe ik het kan stoppen en druk op allerlei knoppen, waardoor het systeem helemaal ontregeld raakt. Door de aardige mensen van een hotel naast het restaurant worden Ien en Ans terug naar ons hotel gebracht. Niet ver, maar wel een kleine km omhoog. Ik blijf bij de auto en hoop dat het systeem zich weer reset. Na een paar minuten houdt het toeteren op, maar de elektronische sleutel blijft geblokkeerd. Na 45 minuten loop ik maar terug naar het hotel. |
||||||||||||||||||||||
Dinsdag 28 april - Monument Valley naar Capitol Reef |
||||||||||||||||||||||
Mooie rijdag naar Capitol Reef
Er staat een lange rijdag geland, maar dan moeten we wel een auto hebben en daar kunnen we nog steeds niet in. Het papiertje met telefoonnummer van de Alamo ligt in de auto, maar op; internet kan ik gelukkig het noodnummer vinden. De oplossing blijkt eenvoudig. In de elektronische sleutel zit een noodsleutel verstopt, waarmee je in de auto kunt komen en de auto kunt starten, waarna alles het weer doet. Valley of the Gods
Natural bridges
Rond het middaguur maken we een uitstapje naar het Natural Bridges national monument. Het ligt even ten westen van het Canyonlands NP, een prachtig gebied dat we helaas over moeten slaan. In Natural Bridges is een rondje van 2 uur uitgezet dat langs een drietal door regen, wind en riviertjes gevormde bruggen leidt. De rotsen hebben hier een wat grauwe witte kleur, wat het een stuk minder mooi maakt dan bv het Arches park. Voor ons is het de enige mogelijkheid Ans kennis te laten maken met de grillig gevormde bruggen en bogen van dit gebied. Bij alle drie de bridges gaan we er even uit. Het waait behoorlijk en we duiken na de foto’s snel de auto weer in. Alleen bij de laatste, de Owachomo bridge, lopen we het pad naar beneden. Het is een de mooiste brug, die qua vorm niet zou misstaan in het Arches NP. Mooie route naar Capitol Reef Als we onze route vervolgen wijzigt het landschap een aantal keer dramatisch. Om de paar kilometer stoppen we om foto’s te nemen en ons te vergapen aan al dat moois. Vlak voor Capitol Reef lijken de bergen wel versteende zandduinen. Heel apart. Als we in Capitol Reef aankomen is het bezoekerscentrum net dicht (17:00), maar omdat het pas rond achten donker wordt rijden we toch nog de mooie route langs het ‘rif’. Het gebied lijkt mooier dan we in onze (verse) gedachten hebben. Met de auto rijden we één van de steeds nauwer wordende kloven in. Heel apart.
|
||||||||||||||||||||||
Woensdag 29 april - Capitol reef naar Bryce canyon |
||||||||||||||||||||||
Mooie ochtend in Capitol Reef Scenic Highway 12
’s Middags gaan we pas op weg naar Bryce canyon. We nemen de om zijn mooie uitzichten bekende highway 12. Vanuit Capitol Reef moeten we eerst flink klimmen. Boven komen we de laatste restje sneeuw tegen. Het is nog even spannend als we in een plaatsje niet kunnen tanken en 100 km verderop pas terecht kunnen. Gaat net goed. We stoppen even in Calf Creek. Hier kun je een prachtige wandeling maken, maar daar hebben we vandaag (weer) geen tijd voor. Tropic (Bryce Canyon) Laat in de middag arriveren we in het plaatsje Tropic, net buiten Bryce canyon. De eigenaar van de blokhutten zegt ons nog te kennen van twee jaar terug en we krijgen als ‘trouwe klanten’ een flinke korting. We laden snel de spullen uit en rijden nog even het prachtige park binnen. We laten Ans even Fairytale uitzicht zien, de plek die ons de eerste keer de adem deed stokken. Ans gelooft haar ogen niet. “Dat kan toch niet, dat moet door mensen zijn aangelegd” stamelt ze. Na dit korte voorproefje rijden we terug naar Tropic voor het eten.
|
||||||||||||||||||||||
Donderdag 30 april - Bryce canyon |
||||||||||||||||||||||
De Red Canyon
Bryce canyon
Na een uurtje rijden we via twee uit de rotsen gehouwen tunneltjes naar Bryce canyon. Vlak bij het Visitor Centre heeft zich een groep grappige prairiedogs gevestigd. Die hebben we hier nog nooit eerder gezien. Op hun achterpoten houden ze de omgeving in de gaten en verdwijnen snel in hun hol als er onraad dreigt. Met de auto rijden we naar het verste punt van het park. Onderweg kun je er op veel plaatsten uit om even over de rand te kijken naar een steeds wisselend landschap. Op sommige plekken liggen nog de laatste sneeuwresten die herinneren aan de koude winter. Een paar weken terug lag hier nog een dikke sneeuwlaag. Tegen de avond rijden we terug naar Inspiration point voor de zonsondergang. Dit punt is één van de mooiste plekje van Bryce Canyon. Je hebt een groots uitzicht over de canyon en moet de neiging onderdrukken om van elk uniek rotspuntje een foto te maken.
|
||||||||||||||||||||||
Vrijdag 1 mei - Rijdag richting Yellowstone |
||||||||||||||||||||||
In twee dagen naar Yellowstone
Vandaag hebben we een hele lange rijdag naar het noorden. We proberen zo dicht mogelijk in de buurt van Yellowstone te komen, een rit waar ik twee dagen voor heb uitgetrokken. Het is zonnig en als we Salt Lake city passeren hebben een mooi uitzicht over de besneeuwde bergen. Hoe noordelijker we komen, hoe kouder het wordt. Net boven Salt Lake gaan we de snelweg af en rijden bij Logan de bergen in. Deze route, de Logan canyon, is ’s zomers en in de winter een trekpleister. Mooie bossen vol wild en een goede plek om elanden tegen te komen. In de nadagen van de winter is het een trieste bedoeling. Er ligt nog wel sneeuw, maar de wintersporters zijn verdwenen. Het wild is ook naar lagere delen getrokken. Het (dure) hotel, waar ik wilde overnachten, rijden we maar voorbij en komen aan de andere kant uit bij Bear Lake. Ook hier is alles in diepe rust en zijn alle hotels gesloten. We besluiten nog een tijdje door te rijden en komen tegen donker in het plaatsje Afton terecht. Hier nemen we een leuk motel en er is in het dorpje zelfs een restaurant om te eten. |
||||||||||||||||||||||
Zaterdag 2 mei - Noord Yellowstone |
||||||||||||||||||||||
West-Yellowstone: toegangspoort tot het machtige park.
De mooie weg door het Grand Teton park naar Yellowstone is helaas nog afgesloten, zodat we via allerlei kleine wegen naar de Noordwestelijke ingang van Yellowstone moeten. De omweg via de Logan canyon heeft ons veel extra tijd gekost en we zijn vanmorgen nog een paar uur onderweg om het dorpje West-Yellowstone te bereiken.
Bizons verwelkomen ons Om half twee rijden we ons geliefde Yellowstone binnen. Het is hier in het westen verrassend groen. Vanuit het hele, op veel plekken nog dik besneeuwde park trekken de dieren naar hier om zich tegoed te doen aan het eerste groen. Direct na binnenkomst komen we al grote groepen bizons tegen, die zich tussen de auto’s door verplaatsen. Een paar keer worden we helemaal omgeven door deze imposante dieren. Langs de rivier zien we ook grote elks. Ze hebben hun imposante geweien in de herfst afgeworpen en kleine uitstulpingen kondigen de nieuwe al weer aan. Norris geyser bassin Ans maakt bij Norris voor het eerst kennis met het geiser bassin. Niet alle paden zijn sneeuwvrij en het lukt ons dan ook niet het hele rondje te lopen. Het is bewolkt waardoor de kleuren niet helemaal tot uitdrukking komen. Heel mooi is wel de stomende geiser met een conische sneeuwvulkaan om zich heen. De grote geiser blijkt op dit moment zeer onregelmatig uit te barsten. Om de paar dagen in plaats van eens per twee uur. Trekt wel weer bij, zeggen ze, maar daar hebben we nu niets aan. Overnachten buiten de North gate
|
||||||||||||||||||||||
Zondag 3 mei - Yellowstone (Lamar Valley naar Old Faithful) |
||||||||||||||||||||||
Lamar Valley We zijn om 6:45 op en gooien snel alles in de auto. We ontbijten in het park, waarna we de Lamar valley inrijden naar de oostelijke ingang. We hopen hier groot wild, waaronder wolven, tegen te komen. De weg naar de Lamar Valley is veelbelovend. Op de sneeuwvrije flanken van de omringende heuvels hebben de elks en bizons de beste plek van het park gevonden om te grazen. Op een rotsblok zien we een enorme bald eagle zitten. We stoppen op de verder lege weg om het dier goed te kunnen zien. Plotseling stopt er achter ons een auto met een ranger. De muts gebied ons om verder te rijden. Ze zal het van de zomer nog moeilijk krijgen als iedereen stopt voor zo’n mooi plaatje. Even verderop komen we een groepje bighorn sheep tegen. Helaas zijn het allemaal vrouwtjes. De mannetjes hebben zo’n indrukwekkende ronde hoorn. De Lamar valley zelf valt zwaar tegen. De zijwegen zijn afgesloten om de wolven en grizzly beren rust te gunnen. De beren komen in deze tijd uit hun hol en ruimen de ‘winterkills’ op. Omdat ze zo hongerig zijn, zijn ze erg agressief en verdedigen ze hun prooi tegen alles en iedereen die in de buurt komt. Hoe verder we de Lamar valley in rijden, hoe witter het wordt. Mooi landschap, maar waar sneeuw is, is geen wild. Mammoth Springs We keren de Lamar valley de rug toe en gaan terug via Mammoth springs. Ans voelt zich helaas niet zo lekker als we de aparte kalkterrassen willen bezoeken. Ien en ik gaan dus eventjes samen. Er lijkt in twee jaar veel veranderd te zijn. Waar water stond is het nu droog, terwijl zich op andere plekken juist weer stroompjes hebben gevormd. Per saldo is het wel (weer) een stuk droger geworden. In de handboeken staat dat het elk jaar minder wordt en Mammoth springs langzaam maar zeker aftakelt. Wij hebben dezelfde indruk en hopen dat de mens hier een handje gaat helpen om deze unieke rots iets terug te geven van zijn oude glorie.
De snowlodge We overnachten de komende dagen in de Snowlodge. Deze staat op het terrein vlak naast de Old Faithfull geyser, waar ook de huisjes staan waar we in 2007 hebben overnacht. Het is een prima locatie om het geweldige geyserbassin te verkennen. De snowlodge ligt nog gedeeltelijk in de sneeuw. De goedkopere kamer, die we geboekt heben, ligt buiten het hotel zelf en blijkt nog niet gereed te zijn voor het nieuwe seizoen. We worden gratis geupgrade naar een luxe kamer in het hotel zelf. Het is een gezellig hotel met een open haard. Grote, door sneeuwschuivers opgeworpen sneeuwwallen omgeven het hotel. Lekker winters!
|
||||||||||||||||||||||
Maandag 4 mei - Yellowstone (Heyden valley en geyser bassins) |
||||||||||||||||||||||
Ans heeft nog steeds last van haar buik. Gelukkig kunnen we een laxeermiddel komen en hopen dat het helpt. We zijn speciaal voor haar naar Yellowstone afgereisd en het zou bijzonder sneu zijn als ze allen de hotelkamer zou zien. Het heeft vannacht 5 cm gesneeuwd, wat het park de eerste uren van de dag een prachtig aanzicht geeft. Sneeuw op de takken, lekker ochtendzonnetje, prachtig! Wolf bij de auto
Bij het biscuit bassin is het even zonnig. De poeltjes kleuren meteen prachtig op. Als we terug bij de auto zijn, zien we bij de rivier een eenzame zwarte wolf. Schijnbaar ongeinteresseerd loop hij in onze richting. We besluiten maar in de auto te gaan en dat is misschien maar goed ook. Even later staat hij op een meter naast de auto. Het ziet er mager uit en zijn huid is pluizig. Misschien is hij al in de rui. Als de wolf door loopt, volgen we hem met de auto een tijdje. Hij blijft parallel aan de weg een tijdje door het besneeuwde bos rennen en ik kan hem mooi op de film zetten. Hierna rijden we door naar Norris. We bezoeken op ons gemak nog even de mooiste plekjes van dit mooie geyser bassin. Het bassin heeft hele aparte kleuren en sommige delen lijken op een maanlandschap. De witte Heyden valley Het is een behoorlijk eind rijden naar de Heyden valley. Hier bevind zich 's zomers de grootste concentratie wild van Yellowstone. De vallei ligt nog onder een dik pak sneeuw, dit in tegenstelling tot 'onze' vallei bij Old Faithfull die nagenoeg sneeuwvrij is. Op sommige plaatsen hebben zich meterhoge sneeuwwallen langs de kant van de weg gevormd. Aangezien de wegen in het zuiden van Yellowstone nog gesloten zijn, kunnen we geen rondje maken en is ook het prachtige West Tumb bassin onbereikbaar. We gaan daarom niet verder dan Mud Vulcano en keren hier om voor de lange terugweg. De Hayden valley is prachtig met al die sneeuw. De dieren zijn echter weg getrokken naar andere delen van het park. Eenmaal zien we in de verte een coyote ploeteren door de hoge sneeuw. Met Ans naar Black Sands Als we om 14:30 weer terug zijn bij de snowlodge blijkt Ans redelijk opgeknapt te zijn. Ien blijft in het hotel en ik ga met Ans nog even naar Black Sands. Het is prachtig weer en het is even genieten van de kleurrijke poeltjes en geysers. Om 17:00 zijn we weer terug. Ans duikt haar bed weer in. Het is prachtig weer geworden, zodat Ien en ik gaan wandelen door het Old Faithfull bassin. De mooiste pool van Yellowstone is de Morning Glory. Deze 'titel' wordt elk jaar discutabeler. Onder andere door vervuiling (mensen gooien muntjes en andere troep in de poel) is de kleur sterk achteruit gegaan. Het turqoise is nu zelfs helemaal verdwenen en veranderd in 'normaal' groen. Tussen de geysers lopen veel bizons. Sommigen hebben een jong van slechts enkele dagen oud. Heel apart om deze grote dieren op deze plek te zien. Na twee uur genieten zijn we weer terug en vieren we deze mooie dag met een cocktail in de bar. |
||||||||||||||||||||||
Dinsdag 5 mei - Yellowstone (Geyser bassin) |
||||||||||||||||||||||
Het is slecht weer. We slapen een beetje uit in afwachting van betere omstandigheden. Tenslotte trekken we onze warme en regendichte kleding aan en gaan op pad. Ans is gelukkig ook weer helemaal opgeknapt. Als eerste bekijken we een uitbarsting van de bekendste geyser ter wereld, de Old Faithfull. Deze geyser barst om de 90 minuten uit en spuit gedurende anderhalf tot 5 minuten zo'n 32.000 liter kokend water de lucht in. Hierbij wordt een hoogte van ruim 50 meter bereikt. Er staat een webcam op Old Faithfull gericht. We zwaaien ook nog even naar de wereld. Hierna bezoeken we voor Ans nog een keer het Biscuit bassin met zijn prachtige Beaty pool. We willen de Grant geyser, de krachtigste geyser van Yellowstone, uit zien barsten. Deze geyser barst niet zo frequent uit en de eruptie is binnen een marge van plus of min 2 uur te voorspellen. Vandaag is dit 2 uur voor de voorspelling. We zijn dus te laat en zien de uitbarting vanaf grote afstand. Ook de uitbarsting van de mooie Castle geyser missen we. Desondanks is het weer een feestje om 'onze vriend' weer van dichtbij te zien. We doen nog een rondje over de boardwalks van het upper geyser bassin, maar het is plotseling zulk druilerig weer geworden dat we ons overgeven en de open haard van het hotel opzoeken. 's Middags doen we nog een poging, maar het is nog steeds koud en nat. Erg jammer, maar wel te verwachten in deze tijd van het jaar. Dan maar een boekje lezen bij de open haard. 's Avonds met z'n drieën gezellig gegeten in het restaurant |
||||||||||||||||||||||
Woensdag 6 mei - Terug naar Salt Lake city |
||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||
Donderdag 7 mei - Salt Lake city |
||||||||||||||||||||||
We hebben heerlijk geslapen. Ien denkt zelfs nog nooit in zo’n lekker bed te hebben geslapen! Na een lekker ontbijtje rijden we eerst naar het vliegveld om te kijken of we nu wel de stoelen naar Amsterdam kunnen reserveren. Helaas, dat moeten we morgen zelf in Atlanta regelen. Antilope island: Miljarden steekvliegjes Na het vruchteloze bezoek aan het vliegveld rijden we naar Antilope Island, een eiland in het grote zoute ‘Salt Lake’ meer even ten noorden van Salt Lake City. Het weer is fantastisch. Lekker zonnetje en een blauwe hemel. We hebben er helemaal zin in. Als we via een dijk het eiland oprijden hebben we een prachtig uitzicht over het enorme meer. Salt Lake is bijna net zo zout als de Dode zee. Ook hier blijf je op het water drijven. Op het eiland leeft een grote kudde bizons, die elk jaar bij elkaar gedreven wordt om in een ranch op ziektes te worden gecontroleerd. Dit bijeendrijven in augustus is een groot spektakel. Naast bizons leven hier ook proghorn antilopen, bighorn sheep en gewone herten.
Als we bij een uitzichtpunt uit de auto gaan worden we overvallen door grote zwermen zandvliegen. We zitten helemaal onder en die rotvliegjes blijken nog te steken ook. Ans heeft er tientallen in d’r haar en binnen een paar minuten jeukt haar hoofd als een gek. We vluchten de auto in, maar ook hier laten ze ons niet met rust. Degenen die we te pakken krijgen zitten vol met bloed. Bij het Visitor center vertellen ze dat ze alleen deze tijd van het jaar voorkomen. Die mazzel hebben wij weer. We proberen er nog op een hoog plekje uit te gaan, maar ook hier is het een drama. Het ski-gebied van Salt Lake City We besluiten het eiland maar te verlaten en rijden naar het skigebied van de stad, waar in 2002 de Olympische winterspelen zijn gehouden. De weg de bergen in (Big Cottonwood Road) is prachtig. Aan beide kanten van we weg hoge bergen. Langs de weg zijn een paar fraaie picknick plekken, maar helaas zonder wandelpaden. Na wat heen en weer rijden (op zoek naar een leuke wandeling) komen we in het verlaten wintersport dorpje Brighton terecht. De aanbevolen wandeling blijkt nog onder een 1 meter dikke laag sneeuw te liggen. We proberen het pad een stukje te volgen, maar zakken te ver in de sneeuw weg om even een lekker rondje te maken. Jammer, want het is hier prachtig en het zonnetje is aangenaam. Dan maar een klein rondje door het verlaten dorp. Er is nog sneeuw volop, maar de skiliften zijn gesloten. In de winter, en waarschijnlijk ook in de zomer, moet het hier een gekkenhuis zijn. Tijdens ons rondje zien we drie spechten en een paar mooie blauwe gaaien. Hierna dalen we weer af naar Salt Lake City. Even een hapje bij het hamburgertentje naast ons hotel en vroeg naar bed. |
||||||||||||||||||||||
Vrijdag 8 mei - Terug naar huis |
||||||||||||||||||||||
Vroeg vertrek Terug in Amsterdam |