IJsland 2021

Door het tijdverschil is het pas 15:00 als we landen IJsland. Na een snelle check van onze Corona inenting bewijzen kunnen we de 4x4 huurauto ophalen bij Hertz. Het weer valt tegen, regen en een stoprmachtige wind. Het is 5 minuten naar ons hotel in Keflavik. Een gezellig hotel, waar de Tsjechische balie medewerker ons vriendelijk welkom heet. Snel de spullen op de kamer, warme en regen bestendige kleding aan en ondanks het rotweer naar de vulkaan! Het is een half uur rijden naar de actieve Fagradalsfjall vulkaan. Onderweg moeten af en toe de ruitenwissers in de hoogste stand, maar als we aan de zuidkust van het Reykjanes schiereiland komen is het droog. Het waait wel erg hard als we aankomen, maar dat is op zich wel gunstig. De mist  en giftige gassen worden zo snel weg en de andere kant op geblazen.
We spreken een ranger en die heeft heel goed nieuws: na 4 dagen stilte is de vulkaan weer superactief! Bovendien is het zicht na een week mist ook weer goed! Vanwege de storm laat ik de drone achter in de auto en beginnen we aan de klim.
Het is 30 minuten naar de lavavelden met nog rokend gesteente. De lava stroomt hier niet meer helaas, maar het lavaveld is desondanks indrukwekkend. De vulkaan is vanuit hier niet te zien. De lava stroomt momenteel een heel andere kant op. We besluiten vanwege de gunstige omstandigheden de zware klim naar de krater te maken (hadden we later deze vakantie gepland). Al snel is de vulkaan in de verte te zien. De route gaat om de inmiddels grote lavavelden heen over de toppen van twee uitgedoofde vulkanen naar boven. Het is niet meer mogelijk heel dicht bij de vulkaan te komen. Er zijn best veel mensen en dat geeft Ien een veilig gevoel. De klim is af en toe erg steil en we denken nog maar niet aan de terugweg.
Plotseling lijkt de vulkaan te ontploffen. Enorme vuurballen worden omhoog geschoten. De hele lucht kleurt oranje. Wat een spektakel! Het duurt ongeveer een minuut.

Fagradalsfjall vulkaan

Fagradalsfjall vulkaan

Lavaveld van de Fagradalsfjall vulkaan.

We spreken mensen die terug lopen. De vulkaan barst momenteel om de 20 minuten uit! Boven heb je een nog beter uitzicht, maar de lava stromen zijn alleen te zien als je nog 2 uur verder loopt over nog drie uitgedoofde vulkanen. We klimmen nog een stuk omhoog naar de top van de 2e (uitgedoofde) vulkaan, ons eindpunt van vandaag. In totaal maken we vijf uitbarstingen mee! Waanzining.
Vanaf het verste punt zien we met een verrekijken de lava naar beneden stromen. Het is lastig in te schatten hoe ver we van de vulkaan af zitten. Het kan tussen de 1 en 5 km zijn. Het is gelukkig lang licht zodat we nog tijd hebben om uitgebreid de verse lavavelden te bekijken. Indrukwekkend! Als we bijna terug zijn komen we in een vreselijke stortbui terecht. Onze broeken zijn doorweekt als we in de auto stappen. Om 23:00 terug in het hotel. Het is nog steeds licht! Na een biertje om het spectaculaire begin te vieren vallen we uitgeput in slaap.

Seltun

Vandaag gaan we beginnen met de rondreis. We beginnen met een 'kleine' omweg door
het vulkanische Reyjanes schiereiland. Overal uitgedoofde vulkanen en grote met mos begroeide lava brokken. We maken een korte stop bij Gunnavehr. Hier borrelt het warme water naar boven. We zijn hier nu voor de 3e keer en het lijkt steeds kleiner te worden en eigenlijk de omweg niet meer waard.
Na een stukje langs de ruige en prachtige kustweg maken we bij de thermische bronnen van Seltun de oversteek naar de noordelijke kust. Seltun is een pareltje en we wanen ons weer in Yellowstone. Kleurrijke poeltjes, bubbelende modderputten en mysterieuze stoomwolken. De omgeving is ook prachtig. Ruige rotsformaties en meertjes waar je onwillekeurig zoekt naar elfen en trollen.
Hierna rijden we twee uur in de regen naar Borganes, ten noorden van Reykjavik. Hier slaan we af en rijden het binnenland in. Voorbij Reykholt stoppen we bij de prachtige Hraunfossar watervallen die over een breedte van 1 km in de rivier stort. Helaas regent het en de geplande drone opnamen gaan dus niet door. Een stukje verderop wringt het water zich met grote kracht door een oude lavatong. Hier begint ook onze eerste gravelweg die je alleen met een 4x4 mag rijden. Prachtige, ruige weg langs gletsjers. Het regent alleen pijpenstelen en de gletsjers verdwijnen al snel achter de wolken. Jammer, maar we zullen vaker dit soort routes rijden.
We komen uit bij Thingvallir, de bekende 'Parlementaire vlakte', waar in de oudheid alle IJslandse stammen jaarlijks bij elkaar kwamen om wetten te maken en recht te spreken. Een prachtig gebied met verschillende mooie doorkijkjes.
Even verderop is ons groene houten hotel in Laugarvatn. Het was vroeger een oude kostschool en ademt nog steeds die sfeer. In het restaurant oude schoolbanken en stoelen, aankleding in de steil van 100 jaar geleden en alternatieve medewerkers. Schoenen uit en een hele relaxte sfeer.

Strokkur geyser

Hraunfossar waterval

Selfoss

We gaan vandaag het ruige binnenland in. Voor we de gravelweg op rijden komen we langs het geiser gebied. De Strokkur geyser barst elke 10 minuten uit. De moeder van alle geisers, Geysir, was jaren inactief maar door recente aardschokken barst hij weer af en toe uit. 2 keer per jaar momenteel en daar gaan we dus niet op wachten.
In het kleurrijke gebied bloeien de bloemen uitbundig. Paarse, gele en blauwe velden vol. Ien heeft er een hobby bij: bloemen fotograferen! Iets verderop stoppen we ook even bij de mooie Sellfoss waterval. Hoewel we hem al meerdere keren hebben gezien blijft hij indrukwekkend!

De weg naar het noorden is in het begin redelijk te doen. Het weer is iets opgeknapt, maar het waait nog erg hard. We komen steeds hoger en passeren steeds vaker ijsvelden. Na 2 uur slaan we af naar ons onderkomen in het midden van niets. Het is desondanks erg druk en tussen de enorme 4x4 auto's doet ons autootje wat zielig aan. Sommige auto's hebben tractor wielen om door de snelstromende rivieren te kunnen waden. Het onderkomen ziet er wat verwaarloosd uit, maar de kamer is prima. Alles is wel peperduur. €12 voor een wijntje en het simpele buffet 's avonds is ook €40,- pp.
We rijden naar het dichtbij gelegen thermische gebied (Hveradalir). Het moet één van de mooiste (afgelegen en dus verborgen) attracties van IJsland zijn. Als we aankomen waaien we haast van de berg af door de ijskoude wind. In de mist en bij windkracht 5-6 moeten we via steile treden de berg af om er te komen. Best link. Beneden wacht ons een wonderwereld. Bruingele heuvels van klei met thermische activiteit. Het borrelt, sist en spuit. Op de heuvels zijn steile, simpele trappen gemaakt waarmee je boven kunt en dan via een smalle richel naar een gebiedje met nog meer moois. De harde wind, kou en motregen zorgen er voor dat we niet te ver het gebied in gaan. Hopelijk morgen beter weer want er is tijd om morgenochtend hier nog een keer heen te gaan.  Misschien is er dan eindelijk minder wind zodat de drone voor de 1e keer de lucht in kan. Vooral nu wel fijn om te zien welke spuitende poeltjes zich achter al die heuvels bevinden.

Hveravellir

Hveravellir

Akureyri

De volgende dag regent het helaas en de storm is ook niet gaan liggen. Inpakken en wegwezen dus. De gravelweg naar de bewoonde wereld is een beetje saai. In de verte wat bergen die gedeeltelijk bedekt zijn met ijs.
Halverwege stoppen we even bij een klein geothermisch gebied met ongeveer dezelfde naam als die van gisteren: Hveravellir. Het is vrij toegankelijk met een camping, barretje en steigers naar het opborrelende water. Leuk, maar vergeleken met de andere gebieden een snackje.
Na een paar uur bereiken we de rondweg in het westen en rijden in een uur naar Akureyri, de 2e stad van IJsland. We hebben een mooi hotel in het centrum. Hier eten lukt helaas niet. Alles is al gereserveerd. Na lang zoeken vinden we een betaalbaar tentje waar we om 21:30 de restjes op mogen maken.

Akureyri

Ik wordt wakker als Ien “13 graden en een zonnetje, geweeeeeeeldig!!!” door de kamer schreeuwt. Wat een contrast met de teleurgestelde reactie van vorige week toen ze hoorde dat de gemiddelde temperatuur hier 'maar' 13 graden is. Over Akureyri is verder weinig te melden, behalve dat het een stad is en je in het historische centrum lekker koffie kunt drinken.

De rivier bij de Godafoss waterval

Vanuit Akureyi is het door de nieuwe 7 km lange tunnel onder de pas die je vroeger over moest maar een half uur naar de prachtige Godafoss waterval. We slaan een zijweg in om de drone voor het eerst uit te proberen. Via de rivier vlieg ik in de richting van de waterval. De Godafoss is een belangrijke trekpleister en er zijn veel mensen. Vanaf gepaste afstand en hoogte (120 m) maak ik mijn eerste filmpje. Bij de waterval komen we twee mensen uit IJmuiden tegen. We wisselen tips uit en besluiten hierna meteen een ommetje van 3 uur te maken naar een de afgelegen Ingvararfoss waterval. Het is een flink stuk rijden over gravel wegen, maar absoluut de moeite waard! Één van de mooiste watervallen die we ooit hebben gezien. De rivier stort zich vanuit een smalle canyon met enorme basalten 'orgelpijpen' naar beneden. Vanaf ons hooggelegen uitzichtpunt is het een ongekend mooi geheel. We zijn niet de enigen die dit paradijs willen 'dronen'. De beelden zijn dan ook spectaculair!
Het is al laat in de middag als we in Myvatn aankomen. Het zonnetje is gaan schijnen. We rijden ons hotel dus voorbij en gaat eerst naar het verderop het elfenbos (Höfdi). Een prachtig en apart stukje bos vol berken en kleurige bloemen. We lopen het schiereiland rond en stoppen bij de 'elfen', de grillige lava rotsformaties in het meer. Helaas staat de zon verkeerd en moeten we morgen terug voor de foto's. Het dronen ging ook mis. Reden te meer ...... Ons hotel ligt op een heuvel met uitzicht over het meer. Heel mooi.

Rond het meer van Myvatn zijn een aantal spectaculaire hoogtepunten van IJsland te bewonderen. Hoewel we hier op herhaling zijn, blijft het geweldig om midden in de overweldigende oerkrachten van de natuur te zijn. Het gebied is vulkanisch en de afgelopen paar honderd jaar zijn hier meerdere grote vulkaanuitbarstingen geweest. Op veel plekken zijn de grillige lava formaties nog goed te zien en is er ook op meerdere plekken thermische activiteit.
We beginnen waar we gisteren zijn geëindigd, het elfenwoud. De drone opnames van dit kleurrijke gebied met lava rotsen, die op elfen in een kring lijken, waren gisteren mislukt en moeten over. We nemen een alternatieve wandeling en die die ons tot bij de lavarotsen brengt met de zon aan de goede kant. Geweldig! En nu ook fantastische beelden vanuit de lucht.
Via het grillige trollenwoud, waar je achter elke lavarots een eng mannetje verwacht, rijden we naar de Krafta vulkaan. Deze was tussen 1975 en 1984 acht keer actief en je kunt een prachtige wandeling maken door de relatief verse lavavelden. Op deze plek is de bodem nog heet en zie je op verschillende plekjes stoom ontsnappen. Onderweg begeven mijn bergschoenen het. Niet een beetje, maar de hele zool ligt er bijna af. De veter biedt uitkomst. Die binden we om de schoen zodat ik naar de auto terug kan. Daar met tape de boel provisorisch aan elkaar gebonden zodat we niet meteen terug naar het hotel hoeven.
Het is al laat in de middag als we bij het thermische veld van Hverir zijn. Bubbelende modderpoelen en vooral veel prachtige kleuren. Één van de hoogtepunten van IJsland!
Het was vandaag mede door het geweldige weer een topdag.

Hveravellir

Hveravellir

Akureyri

We hebben lang getwijfeld of we zelf naar de Askja vulkaan zouden rijden of met een tour mee zouden gaan. Het is een lange en moeilijke route waarbij je door mul zand en stromende rivieren moet om er te komen. De mooiste route is helaas te lastig voor onze auto en de diepe rivieroversteken zijn alleen met hele zware 4x4 auto’s te doen. Uiteindelijk kiezen we er voor om zelf te rijden en dat hebben we geweten!
De Askja is een iconische actieve vulkaan in IJsland. De laatste uitbarsting van de afgelegen vulkaan was in 1961 in een uithoek van de oorspronkelijke caldera van 45 km2. De uitbarsting van 1875 was traumatisch voor veel IJlanders. Het doodde al het vee in Oost IJsland waarop de bevolking massaal naar Canada emigreerde. De krater is zo desolaat dat de apollo astronauten hier hun maanlanding voorbereidden.
De rit over slechte gruis en steenwegen is vermoeiend. Vijf uur heen en ook weer vijf uur terug. We hebben verschillende keren op het punt gestaan om terug te gaan. Onderweg wordt het pad twee keer geblokkeerd door een 4x4 bus die zich in het mulle zand muurvast had ingegraven. Er moest zelfs een takelwagen vanuit het basiskamp komen om hem los te trekken. Als hij er uit is kunnen wij ook met de nodige moeite het knelpunt passeren. We zijn pas rond 15 uur bij de Askja. Zonde om meteen terug te rijden. De klim naar de krater duurt bij elkaar 2 uur (heen en weer) en gaat grote delen door smeltend ijs. Geen pretje zonder bergschoenen (nog geprobeerd ze te lijmen, maar ze zijn echt overleden).
We rijden toch maar de 8 km naar het begin van de trail. Misschien kan ik met mijn drone naar boven. Het is een betoverend mooie weg omhoog met steeds meer sneeuw. Bij het startpunt aangekomen staat er een groot bord: verboden voor drones. Logisch, maar wel jammer. We trekken de stoute schoenen maar aan en gaan naar boven. Het is gelukkig niet steil, maar bijna het hele pad gaat over smeltende sneeuw waar je diep in weg zakt. Natte voeten dus, maar de beloning is groot! De gedeeltelijk besneeuwde caldera van 45 km2 is indrukwekkend.
Na bijna een uur zijn we bij de kraters van de laatste 2 uitbarstingen die vlak naast elkaar liggen. Het kratermeer van 1875 is het grootst en moet 220 m diep zijn. Het water van de veel kleinere recente krater is niet ijskoud, maar door geothermie ca 25C. De opgeloste (giftige) mineralen kleuren het water opaalgroen-blauw.
We zijn rond 23:00 weer terug in Myvatn. De zon gaat net onder en het meer kleurt waanzinnig mooi op! Hierna komt de nevel omhoog en wordt het helemaal mysterieus. Terug in het hotel hoopten we nog wat te kunnen eten. Helaas, de weer massaal aanwezige groepen hebben als sprinkhanen alles opgevreten en opgezopen. Zelfs de wijn en het stokbrood zijn op! Moe maar voldaan vallen we uitgeput in slaap.

Askja

De weg naar Askja

Askja

.

We verlaten Myvatn en nemen de historische Sprengisandur hooglandroute naar het zuiden. Een lange rit van 9 uur over onverharde wegen, waar de spaarzame auto's zichzelf al kilometers vooraf aankondigen met een enorme stofwolk. Vaak kun je niet harder dan 20 km/uur en op goede stukken is de limiet net 60 km/uur. Over deze weg trokken vroeger de mensen uit het noorden jaarlijks naar Thingvellir, het oudste parlement van Europa. Er zijn onderweg geen hoogtepunten en op veel plekken vooral veel 'niets'. Kale vlaktes vol lavastenen die het meeste aan een woestijn doen denken. Na een paar uur moeten we tussen de twee grootste gletsjers van IJsland door. Links de enorme Vatnajökull gletsjer die 8% van IJslands oppervlak beslaat. Het heeft de grootste ijsmassa van Europa en is gemiddeld 380 meter dik met uitschieters tot 1 kilometer. Rechts de eveneens imposante Hofsjökull gletsjer, qua grootte de 3e van IJsland. Het is zonnig en helder zodat we ze prachtig kunnen zien. We moeten regelmatig een rivier doorwaden. Vaak een klein stroompje, maar soms een wat diepere en sneller stromende rivier. In de grootste rij ik tegen een wat grotere steen op en slaat de motor 2 keer af. Gelukkig start hij meteen weer en kan ik een stukje achteruit en om de steen heen. Was wel even zweten! Tegen de avond komen we aan in Hrauneyjar. De laatste 125 km stond het op de borden, maar het blijkt alleen onze berghut voor de komende 2 nachten te zijn. Van hieruit is het maar 44 km naar één van de mooiste, maar tevens lastigst te bereiken van IJsland: het kleurrijke en tot de verbeelding sprekende Landmannalaugar waar we morgen heen gaan.

Vandaag de hele dag naar het kleurrijke Landmannalauger gebied. In 2012 kon je er alleen komen met een krachtige 4x4 met tractorbanden of een plek reserveren in een speciale bus die hier elke ochtend naar toe rijdt. Landmann was mede hierdoor één van de mytische plekken in IJsland die een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op natuurreizigers. 9 jaar later is de mythe gedeeltelijk verdwenen. De toegangswegen zijn nog geen asfalt, maar zelfs de lichtste 4x4 kan een dagtour naar Landmann maken.
Op de weg er naar toe stoppen een paar keer. Eerst een korte stop bij de Sigöldufoss waterval met helder blauw water. Een stuk verderop lopen we 2 km vanaf de weg naar de Sigöldugljufur canyon. Vanuit het niets kijken we plotseling in een sprookjesachtige canyon met helder blauw water en overal grote en kleine watervallen. Magisch !!! Met de drone waanzinnige opnames gemaakt.
Als we aankomen in Landmannalaugar is het behoorlijk druk. We parkeren de auto voor de beruchte rivieroversteek, die momenteel niet zo diep is. Hij is zeker niet moeilijker dan wat we al gedaan hebben, maar Ien wil geen enkel risico nemen zodat we de lulloo voetbrug over het water nemen. Gelukkig had ze haar 65+ pas bij d'r. Naast een grote wild kampeerplek is er ook een rangerstation. Hier koop ik een plattegrond van het wandelgebied en gaan we op stap. De bergen hier zij bekend om de fantastische kleuren. Geel, groen, rood en andere felle kleuren We lopen de oranje route, de meest gangbare voor ‘dagjesmensen’.

Landmannalaugar

Landmannalaugar

Stong

Voor we weer terug gaan naar de bewoonde wereld maken we een ommetje naar Stöng. Een groen paradijs in een verder kaal en desolaat landschap. Het plekje is vrij onbekend, maar met zijn watervalletjes één van onze favoriete plekjes.
Via een hele mooie weg rijden we rest van de dag naar de zuidkust. We moeten meer dan 10 keer een rivier oversteken en dat geeft je echt het gevoel in de wildernis te zijn. Het regent een groot deel van de dag. Desondanks gaan we er bij het grootste lavaveld van Europa (Eldja) even uit en lopen door een sprookjeslandschap naar een waterval. Geen ongevaarlijke trip, want er liggen enorme rotsblokken op ons pad. Sommigen hebben een bordje met de (recente) datum van het neerstorten.
Tegen de avond zijn we bij ons guesthouse Gerdi, zo'n 15 km vanaf het bekende gletsjermeer Jokulsarlon. Het is een wat smoezelig guesthouse en verdenken ze ervan flink wat water in onze wijn te hebben gegooid. Was niet te zuipen.

Het regent als we vrijdag opstaan. We rijden naar Höfn om nieuwe schoenen voor Jos te kopen. We slagen meteen zodat we maandag zonder problemen weer naar de vulkaan kunnen. In de mist bezoeken we ons 'geheime' plekje bij een uitloper van de Vatnajökull gletsjer. Als het blijft regenen en de nevel dikker wordt gaan we maar verder. Pas tegen de avond klaart het op. Na het diner (heerlijke zalmforel) verwonderen we ons uren aan de aangespoelde ijsschotsen op het zwarte zand bij Jokulsarlon. Wat een kleuren en grillige vormen. Prachtig! Hoogtepuntje is het minder bekende gletsjermeer Fjallsarlon. De mist is opgetrokken en de enorme gletsjer is mooi te zien. In het meer liggen veel afgekalfde ijsschotsen. Geweldig! We zoeken een stil plekje op en maken mooie opnames met de drone. Ik wil naar de gletsjer vliegen, maar krijg na 1600m een connectie waarschuwing (ik zou tot 10 km ver moeten kunnen) zodat ik maar over het meer vol ijsschotsen terug vlieg. Het begint donker te worden als we nog even het zwarte strand bij Jokulsarlon aan de andere kant van de brug bekijken. De vormen van de aangespoelde ijsschotsen zijn nog grilliger dan vanmiddag. We kunnen maar moeilijk afscheid nemen. Op de kamer nemen we rond middernacht nog een wijntje op de mooie dag. Morgen verder naar Hella.

Gletsjermeren

Het regent hard tot een uur of twee. Bij Skaftafell kun je mooie wandelingen maken naar de Swartifoss waterval (heeft model gestaan voor de bekende kerk in Reykjavik) en de uitlopers van de Vatnajökul gletsjer. We komen niet verder dan de parkeerplaats, zo hard regent het. Bijna waren in één streep naar Vik gereden, maar een korte regenpauze doet ons besluiten toch naar de 'mos canyon' (Fjadrargljufur canyon) te rijden. In 2012 zijn we hier ook geweest. Het was toen hartstikke stil en je kon nog over de gevaarlijk smalle paadjes langs de afgrond lopen voor de ultieme foto. Negen jaar later is er een parkeerplaats, toilet en een netjes aangelegd en veilig pad. Het uitzicht blijft adembenemend en vanwege het goede pad bereiken we ook de aparte waterval aan het andere eind van de canyon.

Fjadrargljufur canyon

Vik

Eldhraun lavaveld

Vervolgens rijden we door de met dik mos begroeide lavavelden van Eldhraun. ndrukwekkend! Vooral als we een stukje parallel aan de hoofdweg rijden en omgeven worden door dik mos. Door al het regen oponthoud arriveren we pas tegen 18:00 in Vik aan de zuidkust. Hier even snel een smerige fish&chips naar binnen gewerkt en op 2 plekken het zwarte zandstrand op geweest. In de zee staan een aantal indrukwekkende rotspunten. Ook bezoeken we weer de papegaaiduiker kolonie. Leuke beestjes. Helaas duiken ze na aankomst meteen in hun hol omdat agressieve meeuwen het op hun gevangen visjes hebben voorzien. Leuk om die clowntjes weer te zien.

Op de laatste dag willen we nog een keer naar de werkende vulkaan. Op een enorme TV van het hotel zagen we gisteren de veelbelovende live beelden. De omstandigheden zijn vanmiddag goed: minder wind, helder rond 15:00 en tussen 13:00 en 17:00 droog. We rijden wel in de stromende regen er naar toe, maar als we de vulkaan naderen klaart het op.
De weervoorspelling klopt en we klimmen hoopvol naar boven en een stuk verder dan de vorige keer. De vorige keer was het elke 20 minuten spektakel, maar vandaag heeft de vulkaan er geen zin in. Wat een pech!! Het heeft ook geen zin om nog verder door te lopen naar de plek waar de lava na een uitbarsting naar toe kruipt. We wachten een uurtje, maar er is de hele dag nog geen spatje lava gezien. Als het kouder wordt gaan we een stuk naar beneden naar de zwarte lava velden. Ondanks de waarschuwingen dat onder de zwarte massa nog hete lava stroomt en je dus niet over het lavaveld moet lopen zijn er tientallen idioten die het beter weten. Met de drone maak ik mooie opnamen. Vanuit de lucht zie ik twee plekjes waar je de rode lava nog ziet stromen. Ben benieuwd hoe dat er op een groot scherm uit ziet. Vlak voor we terug zijn bij de auto begint het weer te plenzen.

In Keflavik hebben we weer het mooie hotel Keflavik. We proosten op de afgelopen mooie vakantie en gaan na het eten vroeg naar bed. Vannacht om 4:00 op. De zon komt net op aan een stralende hemel. De komende dagen is fantastisch zonnig zomerweer voorspeld. Beetje zuur, maar het is de achterblijvers gegund. Gelukkig is het vliegveld vlakbij. De auto bij Hertz gedropt en hierna aangesloten in de enorme rij mensen voor het inchecken. Als we overal doorheen zijn kunnen we meteen door naar de gate. In Nederland blijken we het slechte weer uit IJsland mee genomen te hebben en worden we verwelkomd door een vrolijk lachende regenbui. Maar die mooie vakantie pakt niemand ons meer af!!